Minimens
Deze week wordt mijn kleine nichtje één jaar oud. Afgelopen weekend had ik na een drukke maand eindelijk weer eens tijd om bij mijn favoriete minimens op bezoek te gaan.
Wat blijkt? Mijn nichtje ontwikkelt zich in een moordtempo tot minigenie. Waar ze enkele weken geleden amper ‘pupu’ kon zeggen, vertelde ze me nu welke geluiden ieder denkbaar boerderijdier maakt, waar haar neus zich bevindt en dat ze van koekjes houdt. Ook leuk: zet muziek op en ze danst met schuddende vingers op haar stoel. Is het liedje voorbij? Dan begint ze vol overgave te klappen.
Voor deze boekliefhebbende tante kwam het meest emotionele moment van de dag toen ik Nijntje voor mocht lezen. Mijn favoriete minimens sloeg elke pagina op het juiste moment om, en wilde meer toen het verhaaltje uit was. Prachtig: de jongste telg uit de familie houdt ook van lezen. Ik zou er bijna zelf van gaan klappen.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com