Blessure
Ik ben de koningin van de idiote blessures. Zo liep ik laatst littekens op mijn arm op toen ik te enthousiast falafel in een pan met hete olijfolie plonsde. Om nog maar te zwijgen van de gymles in mijn kindertijd waarbij ik, dankzij een gemiste trampoline en een aanvaring met een turnkast, me bij het ziekenhuis moest melden met, jawel, een gekneusde neus.
Sinds vorige week kan ik daar een nieuwe belachelijke blessure bij optellen. Ik was op Vers voor de Pers, een jaarlijks evenement waarbij journalisten en uitgevers elkaar ontmoeten. Ik vind het heerlijk om daar persoonlijk op de hoogte gebracht te worden van titels en schrijvers die er de komende tijd echt toe gaan doen. Dat ik tijdens dit evenement altijd stapels boeken in mijn handen gedrukt krijg, heb ik nooit eerder als een last ervaren. Totdat ik op weg naar huis opeens een ongekend zware kramp in mijn nek kreeg. Het was zo pijnlijk, dat ik er die nacht niet van kon slapen. Ik was letterlijk geveld door het gewicht van de verhalen in mijn rugzak.
Het fijne is dat je van al die idiote ongelukjes wel wat leert. Zo besloot ik op mijn elfde mijn carrière als turnster te staken, en probeer ik sinds het falafelincident de combinatie van plonzend eten en olijfolie te vermijden. Toch denk ik dat ik het meeslepen van boeken niet snel zal opgeven. Ach ja: soms moet je in het leven wat risico’s nemen. Een goed verhaal is soms wel een idiote blessure waard.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
