Warme dekens
Als de dekens ’s ochtends lekker warm zijn en het buiten miezerig grijs is, zeggen mijn vriend en ik wel eens voor de lol tegen elkaar dat we elkaar ziek zullen melden. Het leek me altijd heerlijk, dat vooruitzicht van de hele dag in bed blijven. Totdat een keelontsteking me vorige week daadwerkelijk dwong om vijf dagen lang onder de wol te kruipen.
Afgezien van de keelpijn en de duizeligheid was het in het begin nog wel lekker: de hele dag ijs eten, Netflix kijken en boeken lezen. Maar toen sloeg de verveling toe. Met mijn schorre keel kon ik niet zingen, met mijn duffe hoofd kon ik niet schrijven en met mijn trillende handen kon ik geen koekjes bakken. Passief in bed liggen en How I Met Your Mother kijken bleek een behoorlijk gevoel van leegte op te roepen. Toen het weekend voor de deur stond keek ik teleurgesteld naar de koortstemperatuur op de thermometer. Zou ik ooit weer naar buiten mogen?
Inmiddels ben ik flink uitgeziekt en zit ik, afgezien van een verdwaald kuchje hier en daar, weer gezond en wel op kantoor. Ik vind het heerlijk om weer nuttig bezig te zijn. Al moet ik wel een ding bekennen: toen ik vanochtend wakker werd en de dekens weer zo lekker warm waren, bedacht ik me dat het heerlijk zou zijn als ik me vandaag ziek zou melden. Niet dat ik het echt zou doen – in die zin heeft mijn weekje thuis me wel wakker geschud. Maar er even over dromen? Dat is een ideaal begin van de dag.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
