Woensdagavond werd met het Gedichtenbal de derde editie van de Poëzieweek afgesloten. De avond maakte het motto van de week – ‘met zingen is de liefde begonnen’ – meer dan waar. Sterker nog: niet alleen de liefde, maar ook Ilja Leonard Pfeijffer werd bezongen.
Aan het begin van de avond vult de stadsschouwburg in Amsterdam zich langzaam met gespannen dichters. Voordat het Gedichtenbal losbarst vindt namelijk de prijsuitreiking van de Turing Gedichtenwedstrijd plaats, het grootste poëzieconcours in het Nederlandse taalgebied. Het aantal inzendingen van de wedstrijd maakt één ding duidelijk: poëzie leeft! Dit jaar hebben maar liefst 3319 dichters uit Nederland en Vlaanderen 10.355 gedichten ingestuurd. De jury had de klus om al deze gedichten anoniem te beoordelen.
De honderd beste dichters bevinden zich in de zaal en wachten af of zij de top drie van beste gedichten hebben gehaald. De jury, onder voorzitterschap van Dichter des Vaderlands Anne Vegter, hebben voorafgaand aan de prijsuitreiking een gedicht uitgekozen om de rijkdom van de ingezonden poëzie te illustreren. Van zwevende lampionnen en de huiskat tot witlof: de onderwerpen zijn uiteenlopend en de poëzie vloeit rijkelijk. Vooral jurylid Philip Hoorne breekt een lans voor gedichten die de top honderd hebben gehaald, maar volgens hem niet zouden hebben misstaan in de uiteindelijke top drie. Ook uit het juryrapport blijkt dat er heel wat discussie over de uiteindelijke winnende gedichten is gevoerd. Moest de prijs uitgereikt worden voor experimentele gedichten, of voor heldere poëzie waarbij het direct duidelijk is wat de boodschap is? Vegter maakt dan ook bekend dat voor het eerst twee dichters zijn uitgeroepen tot winnaar van de Turing Gedichtenwedstrijd. Ruth Lasters uit Antwerpen heeft gewonnen met het gedicht ‘Witlof’, terwijl Laurens Hoevenaren uit Brummen is onderscheiden voor zijn gedicht ‘De zotte Charlotte’. Volgens de jury deden beide gedichten in kwaliteit niet voor elkaar onder: ‘Waar de ene een messcherp beeld van een historisch drama schetst, toont de ander een kraakhelder onderzoek naar het ontstaan van taal. Omdat zij twee genres in de poëzie voorbeeldig vertegenwoordigen, eindigen de gedichten ex aequo op dezelfde plaats.’
Nu kan het Gedichtenbal officieel beginnen. Anne Vegter en schrijver van het poëziegeschenk Ilja Leonard Pfeijffer nemen ons bij de hand en presenteren hun favoriete dichters, waaronder Els Moors, Peter Verhelst en Tonnus Oosterhoff. Een ding hebben ze allemaal gemeen: door middel van hun gedichten bezingen ze de liefde. Al snel blijkt dat de liefde voor de ene dichter een onmetelijke bron van inspiratie is, terwijl Erik-Jan Harmens eerlijk toegeeft dat hij eigenlijk maar één liefdesgedicht heeft geschreven.
In het programma is ook ruimte voor de actualiteit. Anne Vegter draagt, samen met het Ellen Schoenaerts Kwartet, een gedicht voor dat is geïnspireerd op een interview met een de slachtoffers van de terroristische aanslag op de redactie van Charlie Hebdo. De zangerige stem van Schoenaerts geeft de voordracht een extra melancholisch tintje. Ellen ten Damme, die als enige niet tot het dichtersgilde behoort, lijkt de vreemde eend in de bijt in het programma. Op uitdrukkelijke uitnodiging van Ilja Pfeijffer blijkt dat ze met een heel klein en kwetsbaar liedje op de piano niet onderdoet voor de dichters die haar voorgingen. Op haar knieën en met een hartstochtelijk ‘oh Ilja’ sluit ze haar optreden af en schroomt ze niet om haar liefde voor de auteur te bezingen. Als laatste komt Pfeijffer zelf ten tonele en draagt hij voor uit het poëziegeschenk Giro giro tondo. Deze voordracht gaat nog wel vooraf door een huishoudelijke mededeling. Het publiek wordt namelijk uitgenodigd om vooral wel de mobiele telefoon bij de hand te nemen. Tijdens de voordracht wordt op de achtergrond een naakte vrouw vertoond, dezelfde vrouw die ook op de voorkant van het poëzieziegeschenk prijkt. ‘Ideaal om over te twitteren,’ aldus Pfeijffer.
Het enige wat wij aan het einde van de avond delen via social media zijn onze indrukken van een fantastische avond. De liefde kan misschien aangewakkerd worden door een prachtige naakte vrouw, maar ons hart gaat sneller kloppen van de diversiteit aan dichters en dichtkunst die we de revue hebben zien passeren. Onze liefde voor poezie is meer dan gevoed vanavond. Nu nog even oefenen om deze ook daadwerkelijk te kunnen bezingen.
