Oude bieb
Het is gek om te beseffen dat sommige plekken die ooit heel belangrijk voor je waren, er niet meer zijn. Zo bestaat de bibliotheek uit mijn jeugd niet meer. Ik zie mezelf nog zo over de kinderafdeling struinen, langs de kleurige versiersels en bestickerde boeken. Om aan de balie te vragen of ik nou echt de volgende naam op de wachtlijst was voor de nieuwe Carry Slee. Of om neer te ploffen in de grote kussens in de hoek, met een vers uit de kast getrokken boek in mijn handen.
De bibliotheek uit mijn jeugd is inmiddels vervangen door een veel hippere, en eigenlijk veel mooiere bibliotheek. Het gebouw is groter en lichter, er zijn veel meer boeken en er is zelfs een cafeetje op de begane grond te vinden. Als je deze bieb binnenstapt, snap je dat er onlangs in het nieuws was dat steeds meer jongeren de bibliotheek opzoeken; dit is echt een plek waar je wilt zijn.
En toch… Toch zou ik dat kleine bibliotheekje in onze oude wijk nog eens willen zien. De bruine vloerbedekking, de kussens in de hoek en de balie. Alles zou waarschijnlijk veel kleiner aanvoelen dan dat het deed in 1997. Maar man, wat heb ik van lezen leren houden op die inmiddels verdwenen plek.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
