Treinlezen
Iedereen die wel eens een boek leest in de trein kent het gevoel vast: terwijl alle andere passagiers uitdrukkingsloos naar hun smartphone staren, haal jij triomfantelijk je papieren boek tevoorschijn. Hoewel jij ook vaak genoeg aan je mobieltje gekluisterd bent, mag je je op dit moment je toch een beetje verheven voelen. Vervolgens duik je met je neus je boek in en kijk je voor de rest van de reis niet meer op.
Dat gevoel gaat helaas niet op als je een e-boek leest. Dat ontdekte ik laatst toen ik in de trein Een bijna eindeloze afstand van Tahereh Mafi op mijn smartphone las. Mede daardoor heeft het e-lezen mij nog niet overtuigd. Toch moet ik toegeven dat er ook pluspunten aan zitten: je kunt lezen waar je wilt, je arm wordt minder snel moe en je hoeft niet met de bladzijden te priegelen. Bovendien lijken de korte pagina’s ervoor te zorgen dat je het boek nog minder makkelijk weg kunt leggen; je kunt immers net zo goed nog even één bladzijtje verder lezen, en dan nog eentje… En voor je het weet is de tijd voorbij gevlogen en moet je alweer uitstappen. Is dat niet het gevoel waar we het eigenlijk voor doen?
Mirjam Mulder
Redacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
