Geur en smaak
In de keuken wil ik het mezelf nog wel eens onnodig moeilijk maken. Zo ook voor de kerstborrel op het Boekenkrant-kantoor, waarvoor we traditiegetrouw allemaal iets lekkers meenemen. Dit keer besloot ik tapenadebroodjes te maken. Een moeilijk recept, maar eentje met een heerlijk resultaat. Hoopte ik.
Omdat ik de avond voor de borrel met mijn kerstkoor ergens moest optreden, besloot ik de bakwerkzaamheden twee avonden van tevoren uit te voeren. Ik ging wild aan de slag met bloem, water, tapenade en gist. Om 1 uur ’s nachts keek ik vermoeid maar voldaan naar een heerlijk ruikende schaal broodjes. Ik nam er één, en die was heerlijk. Ook op de dag van de borrel konden ik en mijn collega’s met moeite afblijven van de baksels, die nog steeds hemels roken.
Helaas bleek twee dagen wachttijd wel gevolgen te hebben voor de smaak van de broodjes. Na één hap moest ik sterk denken aan een harde, droge spons. Ik zag mijn collega’s verwoed kauwen en baalde als een stekker. Ik nam mezelf heilig voor om volgend jaar gewoon een stokbrood met dipje van de Appie mee te nemen. Nooit meer moeilijk doen!
Helaas ben ik onverbeterlijk. Voor het kerstdiner van de familie Abels heb ik al besloten om spekkoek te maken; een lastig baksel waar je anderhalf uur voor in de keuken moet doorbrengen. Misschien heb ik naderhand spijt. Maar ja, in het leven moet je nu eenmaal af en toe risico’s nemen. Na de kerst heb ik in ieder geval een weekje vrij. Om bij te komen van een fiasco, of om wellicht het beste toetje aller tijden te vieren. Zullen we maar uitgaan van het laatste? Ik zie u in ieder geval graag weer in het nieuwe jaar.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
