Met Connie op de bank
Als ik aan het eind van de middag de kantoordeur achter me dichttrek, werk ik thuis nog een stukje door. Nou ja, ‘werk’ is een groot woord. In de avonduren lees ik namelijk de boeken die ik voor de Boekenkrant mag recenseren.
Mijn vriend kijkt met regelmaat verbaasd naar de titels die ik mee naar huis sleep. Soms lees ik Arthur Japin en Marion Pauw, maar voor de september-editie had ik een prentenboek op schoot dat ging over een jongetje met een gewei.
Ook worden mensen in mijn directe omgeving wel eens betrokken bij het recensie-proces. Zo mocht ik deze maand het kookboek Vegarabia mee naar huis nemen. En at vriendlief vervolgens een halve week lang spicey gerechten uit het oosten. Niet dat hij klaagde, hoor. Ik ook niet, trouwens, want ik kan me niet herinneren dat ik ooit lekkerder gekookt heb.
Ook vanavond lees ik lekker door: ik ga een paar uurtjes doorbrengen met Connie Palmen. In boekvorm, welteverstaan. Ik verruil mijn bureaustoel voor de bank, mijn mok thee voor een glas wijn en mijn sjieke laarsjes voor een paar huissokken. Zeg nou zelf: zo wil iedereen toch wel overwerken?
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
