Cookies
Online shoppen is niet mijn ding. Als ik iets via het internet bestel, gaat het eigenlijk altijd mis. De betaalde tas of het aangevraagde boek blijkt niet leverbaar te zijn, of de schoenen worden twee maten te groot bezorgd. Deze week bestelde ik nog een ketting die op het plaatje klein en subtiel leek, maar uiteindelijk als megasieraad enkel past bij een baljurk van het niveau Sissi. Ik had de kleine lettertjes over de afmetingen even gemist.
Toch is dat niet het meest vervelende van de online winkelervaring. Dat zijn namelijk de digitale advertenties die me door het cookie-systeem overal achtervolgen zodra ik naar een bepaald product gezocht heb. Als ik me voorbereid op een interview met Karin Slaughter, zie ik alleen nog maar haar boeken in mijn zijbalk. Mocht ik op zoek zijn naar een nieuwe fluitketel, laten de advertenties van Russell Hobbs en Alessi mij niet meer met rust. En geloof me: ik heb me nog nooit door die specifieke advertenties laten verleiden tot een aankoop.
Hoewel ik het heerlijk vind om een pakje in mijn brievenbus te vinden – het openscheuren van zo’n envelop doet me toch altijd een beetje aan Pakjesavond denken – wandel ik toch liever de stad in. Ook daar schreeuwen de reclameborden mij toe, maar daar weet ik tenminste dat iedereen om me heen hetzelfde geschreeuw hoort. En als ik een kettinkje koop, kan ik tenminste even goed zien of het wel bij me past. Dat shopt toch een stuk lekkerder.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
