Dolly Alderton laat in Schimmen zien dat een relatie iemands leven en persoonlijkheid helemaal kan veranderen. Nina George Dean ziet het om zich heen gebeuren en ondervindt het aan den levende lijve.
Door Renske Immink
Nina heeft haar leven keurig op een rijtje. Ze kan rondkomen van het geld dat ze verdient als culinair schrijfster, woont op zichzelf en is dolgelukkig in haar nieuwe appartement in Archway, Londen. Dat ze single is vindt ze geen enkel probleem. Op haar 32e verjaardag besluit ze voor de eerste keer een datingsapp te downloaden. Via de app ontmoet ze Max. Hij is knap, slim en mysterieus. Ze daten maandenlang met elkaar, tot Max van de een op de andere dag niets meer van zich laat horen. Dan gaan er veel meer dingen mis. De alzheimer van Nina’s vader wordt heftiger, de ruzie met haar buurman loopt uit de hand en met haar vriendinnen heeft ze steeds minder contact. Lola, haar beste vriendin, heeft een relatie waar ze zo in opgaat dat ze geen tijd meer over lijkt te hebben voor Nina. Katherine, met wie ze het langst vriendinnen is, heeft twee kinderen waar ze haar handen vol aan heeft en haar gehuwde leven is zo anders dan dat van Nina, dat een gespreksonderwerp vinden steeds moeilijker wordt.
Schimmen snijdt veel thema’s aan, maar gaat lang niet altijd de diepte in. De manier waarop Nina naar de wereld kijkt is wat eenzijdig, zeker op het moment dat ze zich op het dieptepunt van haar leven bevindt. Vooral voor mannen heeft ze geen goed woord over. De mannen in haar omgeving bevestigen het beeld dat ze van hen beschrijft. De een is irritant, de ander lui. Lola, die zelf tientallen keren gedatet heeft, is het met haar eens: ‘Mannen van onze generatie nemen juist vaak de benen wanneer ze een vrouw eenmaal zover hebben dat ze “ik hou ook van jou” zegt. Dat komt doordat het voor hen een soort “game over” betekent’. Alleen haar ex Joe lijkt een uitzondering te zijn, met wie ze nog steeds goed bevriend is. Gelukkig wordt de liefde niet helemaal opgegeven, maar de nodige obstakels moeten daarvoor wel eerst overwonnen worden.
Nina’s vader wordt steeds afhankelijker en hij herkent haar ook niet altijd meer. De band met haar moeder verloopt steeds moeizamer. Om met elkaar voor hem te kunnen zorgen moeten ze dichter bij elkaar komen. Daarin bereikt het verhaal de meeste diepte en dat is prettig, want de band met haar ouders, soms ondergesneeuwd door de andere verhaallijnen, is het belangrijkste element in het boek. Voordeel van de verschillende verhaallijnen is dat het voorkomt dat het boek langdradig wordt. Schimmen leest vlot weg en hoewel de personages niet altijd even overtuigend zijn, leef je wel met ze mee en krijg je, uiteindelijk, zelfs compassie voor de luidruchtige onderbuurman.
Boekgegevens
Dolly Alderton, Schimmen, vertaling: Annoesjka Oostindiër, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 368 pagina’s (€ 20,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie mei 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
