Kennismaken met Prinses Leia
Sommige boeken, films en kunstwerken zijn zo bekend dat iedereen ze wel in zijn hoofd heeft zitten. Zo staat de Mona Lisa in ieders geheugen gegrift en ken ik maar weinig mensen die op hun middelbare school Het gouden ei niet voor hun lijst hebben gelezen. Toch heeft iedereen zo z’n blinde vlekken. Zo biechtte ik laatst tijdens de werklunch op dat ik Star Wars nog nooit gezien had. Mijn collega Jesse verslikte zich bijna in zijn met kaas belegde boterham. ‘Ik vind het wonderlijk dat je überhaupt in staat bent geweest om die films zo lang te vermijden,’ riep hij verbaasd uit.
Op nieuwjaarsdag kwam daar verandering in, toen mijn vriend (tevens Star Wars-maagd) en ik besloten de eerste film op te zetten. Het eerste halfuur, dat leek te draaien om de avonturen van twee robots, riep wat verwarring bij ons beiden op. Toch werd het, ondanks het bordkartonnen decor, wel spannend. Ik was voornamelijk onder de indruk van Prinses Leia, gespeeld door de recentelijk overleden Carrie Fisher: zo’n sterk vrouwelijk personage in een jarenzeventigfilm zie je niet vaak. Toen ik de volgende dag op kantoor onthulde dat ik dan toch echt aan Star Wars begonnen was en het nog wel leuk vond ook, keek collega Jesse me licht beteuterd aan. ‘Ergens wel jammer dat je nu toch weer bij de massa hoort,’ zei hij met een knipoog.
Misschien moet ik hem maar gauw vertellen dat ik nog nooit een ouderwetse James Bond-film gezien heb. Hoor ik er toch weer een beetje niet bij.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
