Met een kopje koffie plaats ik mezelf op de bank bij uitgeverij De Harmonie. Op tafel liggen al alle boeken van de Argentijnse schrijfster en illustrator Isol, inclusief haar nieuwste boek De Kleine, een prentenboek waarin je leest wat er allemaal gebeurt in het leven van een pasgeboren kind. Isol zelf sluit vijf minuten later bij me aan, om met me te praten over haar nieuwste creatie.
Welkom in Amsterdam. Hoe gaat het met je?
‘Het gaat goed. Ik ben wel een beetje moe, dus een siësta zou me goed uitkomen. Mijn kind heeft me een beetje wakker gehouden.’
Ik las inderdaad dat je net zelf een kind hebt gekregen. Heb je inspiratie gehaald uit je eigen leven voor De Kleine?
‘Ik heb in het boek mijn observaties over het leven een pasgeboren kind verwerkt. Toen ik het schreef, was ik net moeder geworden en was het een onderwerp dat dicht bij me stond. Ik was erg bezig met het kind-zijn. Je moet alles nog leren, en als ouder probeer je daarbij zo goed als je kunt te helpen.
‘Het boek werkt een beetje zoals een natuurfilm, waarbij een dier wordt bekeken en het gedrag wordt beschreven. Als je een documentaire bekijkt, heeft de voice-over ook echt geen idee wat het dier nou denkt, maar hij doet alsof hij alles begrijpt. Hetzelfde doen ouders bij kinderen. De Kleine is geen opvoedgids, maar het is wel gebaseerd op echte feiten. Ik doe eigenlijk hetzelfde als de voice-over. Ik kijk naar het gedrag van mijn kind en verbaas me er graag over. Dat is uiteindelijk waar het boek over gaat; mijn uitleg over het gedrag van mijn kind.’
Je boeken zijn allemaal best verschillend qua stijl. Is het ‘kijken als een kind’ toch hetgeen wat de boeken verbindt in tekenstijl?
‘Al mijn boeken zijn gemaakt op een verschillend moment in mijn leven. Ik probeer nieuwe technieken te gebruiken in ieder boek. Zo waren mijn tekeningen eerst veel dikker en bijna viezig. De techniek die ik gebruik hangt af van het verhaal dat ik wil vertellen. Griselda in De Mooie Griselda bijvoorbeeld is zo mooi dat iedereen zijn hoofd verliest. Daar kun je geen schetsachtige lijnen bij gebruiken.
Ik gebruik verder ook niet veel kleuren, ik probeer een pallet te creëren dat bij het boek past. Maar ik kijk altijd met een open blik als ik een nieuw verhaal wil bedenken.
‘De Kleine gaat over de eerste momenten in het leven van een baby, waarop hij leert lopen en praten. Toen ik mijn kind kreeg, leerde ik zelf ook dingen over de wereld om mij heen. Een baby observeert de wereld namelijk gewoon. Hij weet dat hij niet alles weet en dat is oké. Als volwassene schamen we ons soms als we dingen niet weten, dus gaan we dingen invullen. Dat is niet goed. We moeten open naar de wereld blijven kijken. Het gaat over creativiteit, om je te laten gaan in het speelbare. Voor mij is het leuk om op die manier de wereld te zien. ’
Voor wie heb je De Kleine geschreven?
‘Het maakt me niet uit wie het leest. Ik hou er niet van om op een strategische manier te schrijven. Ik hou van het maken van boeken. Ik wil dat een boek werkt, dat ikzelf het gevoel heb dat het werkt. Dat het iemand raakt, of grappig is. Ik voel zelf wel aan wat goed is in het boek, soms vraag ik advies aan vrienden. Maar ik weet niet wie het uiteindelijk leest en het maakt me ook niet uit. Zolang ze ervan genieten is het goed.’
Hartelijk bedankt voor het interview! Wat ga je nu doen?
‘Ik heb even een paar minuutjes tot het volgende interview, misschien is het toch tijd voor die siësta…’
Boekgegevens
Isol, De Kleine, Uitgeverij De Harmonie, ISBN 978 90 761 7492 1 (€ 16,50)
