Schrijver met zonnebril
Daar stond ik dan, op het podium van De Rode Hoed in Amsterdam. Speciaal voor het Gala van het Fantastische Boek had ik met schrijver Martijn Adelmund een lied geschreven, dat ik op dat moment voor een zaal gevuld met lezers, schrijvers en uitgevers ten gehore zou brengen. Nu zing ik in mijn vrije tijd graag en veel. Maar hetzelfde doen voor mensen uit het boekenvak, waarin ik werk en hoop serieus genomen te worden? Dat is toch andere koek. Zoiets is al spannend genoeg, zou je zeggen. Maar nee. U raadt namelijk nooit wie voor de gitaarbegeleiding zorgde: Paul van Loon.
U moet even weten dat één van de eerste boeken die ik in mijn eentje las Meester Kikker was. Dat het eerste verhaal waarvan ik ooit wakker lag in De Griezelbus stond. En dat ik mijn vader – een kerkhistoricus die werkte aan een historisch naslagwerk en wat info over het occulte nodig had – een minicollege over weerwolven gaf met Het weerwolvenhandboek in mijn hand. Kortom: Paul van Loon is een van de schrijvers die van mij een boekenliefhebber hebben gemaakt.
Het was dan ook vrij onwerkelijk om al zingend naast me te kijken en de bekende bezonnebrilde schrijver al rockend te zien staan. Om naderhand met hem na te praten om hem te vertellen dat hij mij als kind van flink wat nachten slaap beroofde, maar me ook heerlijk liet griezelen. En om te zeggen dat een liedje met hem spelen wel een droom leek. ´Of een nachtmerrie?’ grapte hij. Ik zou het niet kunnen zeggen. Maar spannend? Dat was het zeker.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
