Geen bereik
In 1997 gingen we met mijn familie op vakantie naar Israël. Daar was sprake van een opvallende rage: iedereen liep rond met een mobiele telefoon. Ik weet nog dat we met z’n allen flink moesten lachen om dit verschijnsel. Waarom zou je in godsnaam altijd bereikbaar willen zijn?
Hoe snel kan het gaan: in 2016 is de smartphone niet meer weg te denken. We zijn niet alleen altijd bereikbaar, maar ook altijd op zoek naar informatie. Als ik even een momentje voor mezelf heb, pak ik gauw mijn telefoon en scroll ik gedachteloos van newsfeed naar newsfeed.
Waarom doe ik dat eigenlijk? Het is iets waar ik deze week veel over nadenk dankzij de roman die ik voor de Boekenkrant-website aan het lezen ben: Ze weten niet wat ze doen van Jussi Valtonen. In dit boek komt een fictief apparaatje voor: een soort smartphone die direct beelden op je hersenstam projecteert. Een van de hoofdpersonen raakt zo verslingerd aan dit ding dat hij een hekel krijgt aan de momenten waarop hij het zonder de constante informatiestroom van deze gadget moet stellen. Zijn eigen mijmeringen gaan zo traag, dat hij er absoluut geen interesse meer in heeft.
Het boek van Valtonen zorgt ervoor dat je gaat mijmeren over, jawel, je eigen mijmeringen. Zou het niet goed zijn om af en toe de technologie te laten voor wat hij is? Ik denk dat ik de komende tijd wat vaker de proef op de som ga nemen door even op stap te gaan zonder telefoon. Lekker een boek lezen in mijn vaste cafeetje, zonder dat ik gestoord wordt door trilsignaaltjes en de verleiding om mijn mail te checken. Bereikbaar ben ik morgen wel weer. Als mijn boek uit is.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
