Geroezemoes
Best leuk, dat lezen voor je beroep, maar soms wil het gewoon niet lukken. En dat ligt zelden aan de kwaliteit van het boek. Zo zat ik afgelopen weekend op de bank tijdens een familiebijeenkomst. Ik vroeg of iedereen het goed vond als ik mijn boek er even bij zou pakken, want tussen het borrelen door leek het me fijn om nog even een eindje te komen met het voorwerk van een recensie.
Na een aantal pagina’s begonnen de aanwezigen mij stiekem aan te staren. Het duurde niet lang voordat er vragen over mijn concentratievermogen op mij werden afgevuurd. ‘Kun je wel lezen met zo weinig licht?’ werd er gevraagd. ‘Ik kan dat niet hoor, met mijn ogen,’ voegde oma eraan toe. ‘En met al dat geroezemoes dan?’ vroeg mijn schoonvader. ‘Is dat geen probleem?’ Geduldig legde ik uit dat de aanwezigheid van andere mensen mijn leesconcentratie juist ten goede komt. Als ik alleen thuis ben, word ik namelijk snel afgeleid door mobieltjes en televisieschermen, of de onbedwingbare neiging om heel eventjes een dutje te doen.
Mijn opmerkingen leken nog meer vragen op te wekken, dus van lezen kwam niet veel meer terecht. Ik zie het maar als een leermoment: op borrels laat ik voortaan mijn boek gewoon in mijn tas zitten.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
