De Limburgse Michael Reefs wordt wel ‘de avontuurlijkste schrijver van Nederland’ genoemd, en niet voor niets! In Het verdwenen eiland Kivamba gaan Noah, Finn en Tess met hun onverschrokken tante Lara op avontuur om een oeroude legende te ontrafelen. Dit eerste deel van Reefs’ nieuwe serie De Tempeljagers doet nu al vele kinderharten sneller kloppen, zelfs als ze niet van lezen houden. Wat is zijn geheim?
Door Mirjam Mulder
‘We hadden grootse plannen om door het land te toeren met een jungle-escaperoom, maar dat kon natuurlijk allemaal niet,’ vertelt de auteur over de boeklancering van De Tempeljagers. ‘Gelukkig ben ik niet zo iemand die dan stil gaat zitten thuis. Want je kunt dan misschien niet de boekhandels en de scholen bezoeken, maar je kunt nog steeds gigantisch veel doen in deze tijd!’ Zo werd er naast een online boekpresentatie, waarbij zo’n tweehonderd mensen van de partij waren, ook een digitale versie van de jungle-escaperoom georganiseerd. Reefs: ‘Daarbij konden kinderen online in twee weken een puzzeltocht doen en opdrachten uitvoeren om letters te verdienen, waarmee ze uiteindelijk in de schatkamer van een tempel naar binnen konden. Zo zoek je naar leuke manieren om het boek toch onder de aandacht te brengen.’
De digitale wereld speelt al lang een grote rol in de schrijfcarrière van Reefs. Zo waren videogames zelfs zijn eerste inspiratiebron om te gaan schrijven. ‘Als kind hield ik niet echt van lezen, ik speelde liever buiten of op de spelcomputer, de Nintendo. Ik ben dan ook gaan schrijven naar aanleiding van een videogame die ik graag speelde, dat was een avonturenverhaal, en ik had het idee om dat op te gaan schrijven. Ik was toen een jaar of twaalf. Daarna ben ik gaan kijken of ik ook mijn eigen verhalen kon schrijven.’
Het boekenvirus kreeg de auteur pas veel later te pakken, toen hij op de pabo zat. ‘Daar kwam ik in aanraking met al die klassieke kinderboeken die ik in mijn jeugd heb gemist. En toen ontdekte ik hoe leuk lezen eigenlijk is.’ Nu wil hij kinderen helpen het plezier van lezen te ontdekken, zeker in deze tijden waarin computerspellen en social media veel aandacht opeisen. ‘Wat ik vroeger in de boeken miste, was dat avontuurlijke, dat spannende; boeken waarin niet te veel wordt uitgelegd maar waarin het verhaal continu doorgaat. Dat heb ik denk ik onbewust in mijn boeken gestopt.’
Lara Croft
Daarmee blijkt Reefs een gouden formule te hebben ontdekt, want zelfs de zogenaamde ‘niet-lezers’ verslinden zijn boeken. Daarvoor haalt hij nog steeds inspiratie uit videogames, evenals actiefilms. ‘Ik ga vaak naar de bioscoop en vind het prachtig als de actie van het scherm afspat,’ zegt de auteur. ‘Maar ook in avonturenspellen kijk ik graag hoe een bepaalde scène tot leven wordt gebracht. Ik vind het leuk om dat dan weer op een creatieve manier te verwerken in een boek.’
Veel volwassen lezers zullen in De Tempeljagers bepaalde elementen herkennen: Noahs avontuurlijke tante Lara is duidelijk gebaseerd op het bekende personage Lara Croft uit de videogame Tomb Raider. ‘Dat spel was mijn jeugd, dus het leek me gaaf om haar als uitgangspunt te nemen. In het boek is zij al met pensioen, want ik wilde kijken: hoe zou het zijn als ze kinderen gaat opleiden tot avonturiers? Het grappige is dat kinderen haar helemaal niet kennen, dus alleen de volwassenen halen dat eruit.’
Hoewel bepaalde elementen dus op Tomb Raider zijn gebaseerd, heeft hij het plot en alle legendes die in het boek voorkomen wel zelfverzonnen. ‘Het eiland Kivamba bestaat ook niet,’ legt Reefs uit. ‘Die naam bedacht ik ineens, en ik vond hem wel leuk klinken. Toen ben ik gaan zoeken naar waar het eiland zou kunnen liggen, en ik kwam uit bij een eilandengroep naast Madagaskar. Zo ontstond het verhaal grotendeels tijdens het schrijven zelf. De legende van de heilige olifant, van de stam die op Kivamba heeft geleefd, dat is allemaal fantasie.’
Boze brieven
Ondanks dat de personages in allerlei spannende en enge situaties terechtkomen, zoals een grot die alleen met een duikpak te bereiken is, zijn de hoofdpersonen geen typische helden. Noah is vaak bang en wordt – begrijpelijkerwijs – ook moe van al het klimmen en klauteren. ‘Dat gaat eigenlijk vanzelf, mijn personages zijn altijd zo,’ zegt Reefs bedachtzaam. ‘Ik wil graag dat kinderen zich in de personages kunnen inleven en herkennen.’ Als er in het verhaal een man met een pistool ten tonele komt, wordt het gevaar ineens een stuk realistischer. Is dat niet te eng? ‘Zo heb ik daar niet naar gekeken. Het leek me goed voor de spanning om een gevaarlijke tegenstander in het verhaal te hebben. Ik heb gelukkig ook geen boze brieven van ouders gehad!’
Als hij niet aan het schrijven is, is Reefs een graag geziene gast op scholen en bibliotheken. Hij wil kinderen laten zien dat boeken net zo tof kunnen zijn als films en videogames. Voorlopig is dat natuurlijk even van de baan, want ook de schrijver zit nu thuis. ‘In het begin vond ik de rust wel fijn, vooral voor het schrijven. Maar na een tijdje wil je toch weer wat aanspraak hebben. Ik haal ook juist veel inspiratie en motivatie uit het omgaan met kinderen, hun reacties verwerk ik altijd in mijn verhalen. Zij bepalen of mijn boeken goed zijn.’
Boekgegevens
Michael Reefs, De Tempeljagers 1. Het verdwenen eiland Kivamba, Uitgeverij BILLY BONES, 272 pagina’s (€ 17,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2020.
Fotocredit: Mark Lageweg
