In Esther Verhoefs nieuwe roman Nazomer lees je over de succesvolle Claudia en haar weg naar volwassenheid: van zonderling kind naar de eigenares van een groot mode-imperium. Het boek gaat daarmee over de opgroeien, ambities najagen, succes en creativiteit. ‘Creatieve mensen hebben maar zelden een goed ontwikkeld zakelijk instinct.’
Door Claudia’s levenspad te volgen, kom je erachter waarom het hoofdpersonage van Nazomer bepaalde carrièrekeuzes maakte en hoe zij succesvol werd. Het boek vertelt over de invloed van haar jeugd in een volkswijk, maar ook over de machtspelletjes van aandeelhouders, en de onverwachte beslissing die zij hierdoor moet nemen.
Nazomer is gesitueerd in de modewereld. In een eerder interview vertelde je niet zo bekend te zijn in dit circuit, waardoor je veel research moest doen. Waarom wilde je toch graag over dit onderwerp schrijven?
‘Dat ik niets van mode wist, was juist een trigger. Ik ben nieuwsgierig en ontwikkel me graag. Schrijven is voor mij ook een vorm van reizen, een manier om mezelf te verplaatsen in andere werelden. Ik heb ontdekt dat de paralellen met schrijven en kleding ontwerpen best groot zijn. Een goede ontwerper vertelt met zijn of haar collectie net zo goed een verhaal.’
Je schetst in de roman een onstuimig beeld van de modewereld. Klopt dit beeld met de uitkomst van je eigen onderzoek?
‘Overal waar veel geld wordt verdiend, zijn machtspellen en uitbuiting te verwachten. De kledingindustrie vormt daarop geen uitzondering. Daar komt bij dat heel creatieve mensen maar zelden ook een goed ontwikkeld zakelijk instinct hebben. Ze weten hun talent niet altijd te vermarkten en zijn voor hun inkomen afhankelijk van mensen die dat wel in de vingers hebben. Dat maakt hen een makkelijk doelwit. Voorbeelden daarvan vind je in elke sector waarin creatieve mensen werken.’
Wist je meteen dat Nazomer een roman moest worden en geen thriller? Hoe ging dat proces?
‘Ja, dat was meteen duidelijk. Ik had Identiteit van Paul Verhaeghe gelezen, waarin hij stelt: ‘‘De spiegel die de omgeving ons voorhoudt, bepaalt wie we worden.’’ Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het concept van nature/nurture, misschien omdat ik zelf een vrij turbulente jeugd heb doorgemaakt en de verhalen die ik schreef voor een deel voor mijn omgeving verborgen hield. Een roman was de meest geschikte vorm om dit te gaan onderzoeken.’
Een belangrijk thema in Nazomer is de tegenstelling tussen artistieke integriteit en commerciële belangen. Hoe gaat je hier zelf mee om als schrijfster?
‘Dat thema is universeel voor alle creatieve beroepen, vrees ik. Een jaar of tien geleden werd me voor het eerst gevraagd: ‘‘Ben je een merk?’’ Ik vond dat toen zo’n vreemde vraag. Ik was echtgenote, moeder, dochter, zus, schrijfster, geen merk. Maar gaandeweg ben ik gaan begrijpen dat lezers een bepaald verwachtingspatroon hebben als zij de naam ‘‘Esther Verhoef’’ op een cover zien staan. Ik laat me op creatief vlak niet inperken of sturen, zo kan en wil ik niet werken. Ik schrijf de boeken en verhalen die ik wil schrijven, het moet van binnenuit komen, dat vind ik extreem belangrijk. Maar als zo’n verhaal eenmaal af is houd ik wel rekening met dat verwachtingspatroon dat nu eenmaal bestaat. Verhalen die te ver afdrijven van wat men van ‘‘Esther Verhoef’’ verwacht, worden onder pseudoniem gepubliceerd.’
Hoofdpersonage Claudia runt het succesvolle modehuis Vivian D, maar voelt zich ongemakkelijk bij haar succes. Wat betekent succes en roem voor jou als bestsellerschrijfster?
‘Ik voel me absoluut gezegend dat ik in de loop van de tijd een grote groep lezers heb kunnen bereiken. Dat geeft me de mogelijkheid om, zoals nu met Nazomer, twee volle jaren aan een roman te kunnen schrijven. Mijn eerste thriller schreef ik noodgedwongen ’s nachts terwijl ik overdag en ’s avonds voor brood op de plank zorgde.’
‘De roem en het succes waar je op doelt – fotoshoots, televisieoptredens, naamsbekendheid – zijn voor mij randverschijnselen waar ik zeker in het begin veel moeite mee had. Een schrijver wil toch vooral de wereld beschouwen en duiden, en niet zelf worden bekeken of beoordeeld. Dat voelt heel onnatuurlijk en ongemakkelijk. In de loop van de tijd ben ik daaraan gaan wennen en heb ik me er ook beter op ingesteld. In zekere zin heeft het me ook verrijkt, omdat ik door de bekendheid op plaatsen kom die ik anders nooit had bezocht en mensen mag ontmoeten die ik anders nooit ontmoet zou hebben. Een lunch met Koningin Máxima en Koning Willem-Alexander bijvoorbeeld, een fotoshoot in een bijzonder hotel op Ibiza en een interview met thrillerschrijver Andy McNab in de periode dat hij nog onherkenbaar op het achterplat van zijn boeken stond.’
Boekgegevens
Esther Verhoef, Nazomer, Uitgeverij Ambo Anthos (€ 22,50)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie augustus 2017.
