In Londen waart nog altijd een seriemoordenaar rond. Voor deze onconventionele misdadiger dient elk lijk als een boodschap aan één vrouw: Frieda Klein. Het duel tussen de psychoanalytica en haar aartsvijand Dean Reeve bereikt in De dag van de doden een climax. In het laatste deel van deze achtdelige serie van het echtpaar Nicci French, komt Frieda’s verhaal tot een meeslepende ontknoping.
Het begon allemaal op de redactie van de New Statesman, een politiek-cultureel tijdschrift. Wanneer Sean French Nicci Gerrard ontmoet, vormen de twee al snel een koppel. ‘We zijn beiden van origine journalisten met een achtergrond in Engelse literatuur,’ zegt Sean. Schrijven blijkt hun gedeelde passie; hij wilde altijd al een boek uitbrengen en ook zij was op allerlei manieren bezig met het schrijverschap. Nicci: ‘Ik begon mijn carrière met lesgeven, waarna ik een tijdschrift voor vrouwelijke auteurs oprichtte, redactiewerk deed voor kranten, hier en daar freelancete en uiteindelijk aan mijn eerste fictiewerk begon.’ Al snel merkte ze dat een boek schrijven verschilt van de schrijfvormen die ze eerder beoefende. ‘Ik was nerveus en besloot te publiceren onder de naam Nicci French. Door de gesprekken met Sean over het boekenvak, besloten we om daadwerkelijk samen te schrijven. Aangezien voor ons het verhaal centraal staat en niet de personen die het boek hebben geschreven, besloten we het pseudoniem te behouden om verwarring te voorkomen. De uitdaging was toen om één stem te creëren.’
Het vinden van de juiste toon maakt dat het schrijfproces bij elk boek anders verloopt. ‘Deze serie was meer een reis waarvan we een ruw idee hadden van de eindbestemming, maar er was genoeg ruimte om mee te spelen of dingen aan te passen. We schrijven ook niet om de beurt of in een andere vooraf bepaalde volgorde. Als je te gecontroleerd werkt dan verliest een verhaal zijn kracht,’ vertelt Sean. Volgens Nicci is deze onvoorspelbare tocht naar het eindproduct het mooie van het schrijverschap. ‘Het gekke is dat bij elk boek onbewust de reden van het schrijven langzaam naar voren komt.’ De dag van de doden was wel één van de lastigste boeken, omdat alles uit de zeven eerdere delen samen moest komen. Een technische uitdaging, vooral als een lezer de eerdere boeken uit de reeks niet kent. ‘De doorbraak was het in het leven roepen van het karakter Lola,’ aldus Nicci. ‘Zij fungeert als een interpretator en heeft ons erg geholpen om alle lijntjes bij elkaar te brengen. Ze was niet alleen op deze manier een aanvulling, maar ook het plot is door dit personage sterk bepaald.’
Voorafgaand aan het octet schreef het paar louter stand-alone thrillers, maar met de vaste hoofdpersoon Frieda Klein sloegen zij een nieuwe weg in. ‘Dat was een gewaagde keuze, maar we zijn erg blij dat we destijds hiervoor hebben gekozen. We kondigden al van tevoren aan dat er acht delen kwamen, best een grote gok, want wat als men de serie niet goed ontvangt of we na een tijdje niets meer hadden om over te schrijven? Gelukkig waren de reacties enthousiast en hadden we precies genoeg materiaal voor acht boeken zonder te vervallen in onnodige beschrijvingen,’ vertellen ze samen. Vooral de verstreken tijd tussen de verschillende delen is interessant. ‘We publiceerden vanaf 2011 ieder jaar een nieuw deel, en daarin zie je ook de veranderende situatie in de wereld terug. Daarnaast zijn de personages ook mee ontwikkeld. Het kleine nichtje van Frieda is in De dag van de doden bijvoorbeeld een volwassen vrouw geworden,’ vervolgt Nicci.
Onderzoek voor de boeken doen Sean en Nicci zelf. ‘Als je dit uit handen geeft dan kun je je niet goed inleven in het verhaal. Je moet de plek of de persoon kunnen voelen om daar overtuigend over te kunnen schrijven. Daarnaast ontdek je vaak nieuwe dingen als je op pad gaat.’ Sean knikt instemmend. Hun achtergrond in de journalistiek komt hierbij nog weleens van pas. Zo kwamen ze door hun eigen oplettendheid achter het bestaan van ondergrondse rivieren in Londen. ‘Een metafoor voor de analytische Frieda.’
De titel van het boek was verassend genoeg niet vooraf bedacht. Sean: ‘Drie boeken voor het einde, kwamen we op het idee. Er werd veel gespeculeerd over de titel, aangezien een week maar zeven dagen telt en we die al allemaal hadden gebruikt in de vorige delen. De verwachting was “Eight Days a Week”, naar het nummer van The Beatles. Toch vinden we De dag van de doden erg geslaagd, omdat het zowel iets grimmigs als nostalgisch heeft.’
Hoe het tweetal nu verder gaat? Nicci: ‘Het is een wrang en raar gevoel dat we nu afscheid moeten nemen van Frieda. Ze is bijna een decennium lang onderdeel van ons leven geweest. Ze voelt als een echt persoon die nu uit ons leven is gelopen. In zekere zin hebben wij ook iemand verloren. Eveneens is er met het boek waar we momenteel aan werken, een stand-alone voor de nieuwsgierigen, weer een nieuw en spannend hoofdstuk in onze schrijfcarrière begonnen.’
Foto: Marc Kohn
Boekgegevens
Nicci French, De dag van de doden. Een Frieda Klein thriller, vvertaling: Linda Broeder en Els van Son, Uitgeverij Ambo|Anthos, 365 pagina’s (€ 20,00)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant mei 2018.
