In Dubai is er altijd iets ‘gaafs’ te doen. Zo was er de afgelopen maand een grote autobeurs in Dubai, en de duurste automerken waren vertegenwoordigd… uiteraard ook in de vorm van de Dubaiaanse politieauto’s.
De voor de gelegenheid tentoongespreide collectie van de politie bevatte onder andere uit een Mercedes SLS, een Lamborghini Aventador en een Ferrari FF. Absurditeiten als deze hebben onder zowel de expats als de locals een eigen ludieke uitdrukking: ‘Only in Dubai!’ Dat is namelijk waar dit land altijd naar streeft: Dubai wil een unieke wereldstad zijn waar zelfs de sky niet eens meer de limit is.
Tegelijkertijd was er ook een internationale boekenbeurs in het naastgelegen emiraat Sharjah. Het was een van de vele evenementen waarmee Sharjah zichzelf op de kaart probeert te zetten tegenover de veel bekendere buren. De beurs maakte gebruik van vijf grote zalen, waarvan de mooiste gevuld was met de internationale uitgeverijen; maar de grote meerderheid was lokaal Arabisch. De wil is er, de internationale interesse nog niet. Dubaiaanse stunts zoals de Burj Khalifa (het hoogste gebouw ter wereld), Burj Al-Arab (het meest luxe hotel en de enige met maar liefst zeven sterren ter wereld) en de Dubai Mall (het grootste winkelcentrum ter wereld met een heuse achtbaan, een ijsbaan en met het grootste aquariumraam ter wereld) dat overigens niet verward moet worden met de Mall of the Emirates (welke een sneeuwbaan met pinguïns huisvest) – gewoon om maar een paar voorbeelden te noemen – zijn wat dat betreft hun geld meer dan waard en leveren een constante stroom van aandacht voor Dubai. De andere emiraten proberen te profiteren van dat PR-succes – iets dat wel lukt binnen de Arabische wereld, maar niet erbuiten. Zo was het Westen veel beter vertegenwoordigd op de Boekenbeurs van Dubai, die eerder dit jaar gehouden werd en die voor de helft Engelstalig was.
Hier, ver weg van Nederland, merk je hoezeer de wereld draait om het Westen. Er wordt gesnakt naar de Westerse erkenning, ook hier in Dubai. Het is pas cultuur met een hoofletter als het Westers is. Het is een haat-liefdeverhouding voor de Arabieren. Constant is men aan het worstelen met de culturele identiteit. Enerzijds wil men het liefst de Arabisch-Islamitische samenleving blijven. Anderzijds zien ze dat het Westen om verschillende redenen weinig geïnteresseerd is in hun cultuur. Uiteraard is het taalverschil een probleem, maar we zijn ook erg verwend in het Westen. We zien graag eeuwenoude gebouwen die uitpuilen van historie met daarin musea met overdadige collecties in samenlevingen die volledig georganiseerd zijn en die alle problemen met hun identiteit al opgelost hebben. Intellectueel snobisme misschien? Wat het ook is, we zijn deel van het probleem. De wereld is zo gigantisch groot en de menselijke geest is zo klein dat we vaak slecht zijn in het overbruggen van verschillen, zelfs met de letteren. Ze proberen het hier in ieder geval wel, want ondanks dat wij Europeanen gemakzuchtig roepen dat men hier in het eigen denken vastzit, hadden ze hier graag alle vijf de zalen met internationale literatuur gevuld.
Deze column verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2013.
