Op 25 januari verzamelt de stripwereld zich in Den Haag voor het allereerste Gala van het Stripboek. We spraken met Caroline van der Lee, die het evenement opzette met Maartje de Haan, directrice van Museum Meermanno. Van der Lee: ‘In Nederland is overal een gala voor, behalve voor de strip.’
Hoe komt het dat het ontstaan van zo’n gala zo lang op zich heeft laten wachten?
‘Eerdere pogingen om een stripgala op te zetten zijn altijd mislukt, totdat ik Maartje de Haan tegenkwam. Zij was meteen enthousiast, en bood Museum Meermanno als locatie. Het grappige is dat, nu we het echt gaan doen, we vaak van anderen horen dat ze dit ook al lang van plan waren. Daarom hopen we dat we volgend jaar meer partijen bij de organisatie kunnen betrekken. En dat het echt iets blijvends kan zijn voor de stripwereld.’
Wat gebeurt er tijdens het gala?
‘De avond is speciaal voor de mensen die strips maken. Er worden prijzen uitgereikt: zo krijgt Marissa Delbressine de titel van aanstormend talent. Ze komt uit de manga-hoek, maar heeft ons het afgelopen jaar verrast met een traditionele avonturenstrip. Ze doet ook animatie, onderneemt allerlei initiatieven rondom de strip, en is zeker iemand die we in de gaten moeten houden. Ook is er een speciale prijs voor Rob van Eijck, die veel voor de Nederlandse stripjournalistiek betekend heeft. Hij wordt gelijk naamdrager van deze prijs. Dick Matena heeft een wezenlijke bijdrage geleverd aan de stripcultuur en daarbij aan de cultuur van Nederland. Daarom geven wij hem graag de titel levend erfgoeddrager.’
De strip lijkt in Nederland minder populair dan bij onze zuiderburen. Hoe komt dat?
‘De strip is heel populair in katholieke landen als Frankrijk, België en Spanje. Ik dacht heel lang dat strips hier minder gelezen woorden omdat Nederland een calvinistisch land is, een godsdienst van het woord. Maar als je kijkt naar de Nederlandse schilderkunst uit de zeventiende eeuw klopt die theorie niet. Wel zie je dat er in het buitenland steeds meer belangstelling is voor Nederlandse tekenaars.’
Levend erfgoeddrager Dick Matena
(© Erwin Suvaal
Wat maakt een strip typisch Nederlands?
‘Directe, harde humor, zoals je die ziet in de strips van Gerrit de Jager, is erg Nederlands. Voor de rest zou ik zeggen dat Nederland voornamelijk uitblinkt in diversiteit. Er zijn bijvoorbeeld veel goede technische tekenaars, maar ook veel tekenaars die echt voor de grap gaan.’
Wat maakt het stripgenre zo speciaal voor jou?
‘Bijna iedereen heeft tijdens zijn jeugd een abonnement op de Donald Duck gehad, maar velen laten de strip op een bepaald moment vallen, terwijl er zo’n divers aanbod is. Je hebt literaire strips, avonturenstrips, strips voor vrouwen… Je noemt het en het bestaat. Een strip kan lectuur of literatuur zijn, maar ook beeldende kunst – soms is het bijna film. Bovendien denk ik dat strip de redding van het fysieke boek kan zijn. Als je wil dat mensen een echt boek gaan lezen, moet je iets van waarde kunnen aanbieden. Dat kun je doen door mooi drukwerk of prachtige illustraties te verzorgen. Met een strip verkoop je een echt kunstwerk.’
Een afbeelding uit Ward van Marissa Delbressine
Wat is nu een goede strip om als leek mee te beginnen?
‘De dagboeken van Gerard Lever zijn grappig en tegelijkertijd gevoelig. Het zijn kleine belevenisjes die op melancholische tragikomische manier verteld worden. Ook de avonturenstrip Help me Rhonda! van Hans van Oudenaarden en Marissa Delbressines Ward zijn aanraders. Hou je meer van een kort grapje? Lees dan Snippers van Aimée de Jongh – leuk getekend, fijngevoelig en grappig.
Strips zijn heel leuk om cadeau te doen. Laat je net als bij de boekhandel in de stripwinkel informeren. Er is voor iedereen wat wils!’
De tentoonstelling Strips! 200 jaar Nederlands beeldverhaal is nog t/m 2 maart 2014 te zien in Museum Meermanno. Klik hier voor meer informatie.
