In de ban van de ring van Kerry Howley volgt twee vechters uit de wereld van de mixed martial arts. Het boek lijkt in eerste instantie een verslag te zijn van ware gebeurtenissen, maar halverwege het verhaal begin je daar toch aan te twijfelen. Is het wel allemaal echt gebeurd?
Voor iedereen die nu denkt: bah, dit klinkt als een gewelddadig boek… Wacht even! Het boek richt zich namelijk niet zozeer op het vechten, als wel op de toewijding voor de sport en de dagelijkse beslommeringen van de wereld waarin de vechters zich begeven. Je volgt de twee mannen door de ogen van Kit, een filosofiestudente die gefascineerd is door de Mixed Martial Arts. Anders dan de buitenwereld ziet zij de gevechten niet als een barbaarse gewoonte, maar voelt ze zich aangetrokken door de compromisloosheid van de ring.
een droge, documentaire-achtige stijl beschrijft Kit de levens van de twee vechters: Sean is een doorgewinterde strijder die elk gevecht aanneemt, zelfs als hij onmogelijk kan winnen, en Erik is een jonge hond met grote dromen en labiele stemmingswisselingen (dat krijg je van al die klappen tegen je hoofd). Het boek geeft een interessante kijk op de gewoontes binnen de sport. Zo hongeren de mannen zichzelf in de dagen voorafgaand aan een gevecht compleet uit, zodat ze niet te zwaar zijn tijdens het grote weegmoment. Maar om te vechten moet je kracht hebben, dus zodra ze van de weegschaal afstappen stouwen ze zich vol met chocolademuffins, maisbrood en meterslange bagels om weer aan te sterken.
het eerste gezicht lijkt dit een waargebeurd verslag van twee vechterslevens in de Mixed Martial Arts-scene. Waarom zou Kit anders in zo’n droge stijl observeren, of soms van die nietszeggende gebeurtenissen beschrijven? Maar op een gegeven moment begint het te dagen: Kit bestaat helemaal niet. Howley heeft haar verzonnen, maar ze voert haar op alsof ze echt bestaat en laat haar ware gebeurtenissen uit de levens van bestaande vechters beschrijven. Dit experiment is in mijn ogen niet zo geslaagd. Kit heeft nul toegevoegde waarde, want door de afstandelijke vertelstijl voel je geen enkele binding met haar. Eigenlijk is ze op haar best wanneer ze de rol van onzichtbare verteller aanneemt en beschrijft hoe het met Sean en Erik gaat. Deze twee vechters komen namelijk wél tot leven ondanks, of misschien wel dankzij, de documentaire-achtige verteltrant.
In de ban van de ring is als literair experiment dus niet helemaal gelukt, maar het boek wordt uiteindelijk gered door de passie van twee vechtende mannen. Wie had dat gedacht.
Boekgegevens
Kerry Howley, In de ban van de ring, vertaling: Tom Mes, Uitgeverij Lebowski, ISBN 978 90 488 2644 5 (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2015
