Wie jarig is, trakteert. Kinderboekenschrijver Jan Paul Schutten helpt de NOS daar een handje bij met de nieuwe uitgave van zijn Jeugdjournaalboek: Achter de schermen bij het NOS Jeugdjournaal.
De NOS had begin dit jaar maar liefst drie verjaardagen tegelijkertijd te vieren: het NOS Journaal werd 60 jaar, Met het Oog op Morgen tikte de 40 jaar aan en het NOS Jeugdjournaal mocht 35 kaarsjes uitblazen. De oplettende nieuwskijker had uiteraard allang in de smiezen dat de NOS in januari een feestje aan het vieren was. Vooral toen het NOS Journaal eenmalig oud-presentatoren uitnodigde om het nieuws te komen presenteren. Zo zaten Eva Jinek en Eef Brouwers weer even op hun vertrouwde presenteerstek. Voor vele kijkers waren dit kleine momentjes van vreugde en ook wel nostalgie, maar de NOS had in Hilversum voor het publiek ook een echt feestje geregeld. Op 10 januari waren zowel in de JT Bioscoop aan de Markt als in het Nederlandse Instituut voor Beeld en Geluid op het Media Park unieke kijkjes achter de schermen van deze programma’s te bezichtigen. Er waren onder meer meet-and-greets met NOS-presentatoren en workshops waarbij de bezoekers konden ervaren hoe het is om bij de NOS te werken. Ook de boekpresentatie van Jan Paul Schuttens Achter de schermen bij het NOS Jeugdjournaal was onderdeel van het programma. In het boek geeft hij kinderen een kijkje in de coulissen van het Jeugdjournaal. Tijdens de grote dagopening presenteerde de kinderboekenambassadeur, onder toeziend oog van Dionne Stax en Rik van de Westelaken zijn boek aan het grote publiek.
‘Ik ben een groot fan van het Jeugdjournaal,’ verklapt Schutten aan de zaal. ‘In de tien jaar die tussen de eerste uitgave van Achter de schermen bij het NOS Jeugdjournaal en deze nieuwe uitgave zit, is er best veel veranderd bij het tv-programma.’ Schutten vertelt dat de opzet nog steeds hetzelfde is, maar dat bijvoorbeeld het weermeisje Celsie niet meer wordt gebruikt. ‘De kinderen van nu zijn veel volwassener dan die van tien jaar terug, daarom pikken ze een getekend poppetje niet meer. Ze willen echt serieus genomen worden.’ Ook vertelt Schutten dat de techniek enorm is verbeterd ten opzichte van tien jaar geleden. ‘Ergens vind ik dat ook wel weer jammer, want toen ik meeging met de redacteuren kwam ik er al snel achter dat er veel minder misgaat en dat houdt het wel een beetje spannend!’
Net zoals tien jaar geleden is Schutten drie maanden lang, een aantal dagen per week, met verschillende redacteuren van het Jeugdjournaal mee op pad geweest om te kijken wat zij nou eigenlijk doen op een dag. Eigenlijk een soort meeloopstage, dus. Na de presentatie, terwijl een tiental jonge fans een flyer of exemplaar van het Jeugdjournaalboek voor Schuttens neus houdt om te laten signeren, legt de schrijver kalm uit: ‘Ik werd gevraagd om een nieuwe uitgave van het boek te schrijven en dat zag ik wel zitten.’
Schutten kijkt nog steeds met veel plezier naar het kindernieuwsprogramma. ‘Het Jeugdjournaal besteedt aandacht aan de belevingswereld van kinderen en dat vind ik als kinderboekenschrijver uiteraard heel interessant.’ Wat ook meespeelt, is dat Schutten dol is op feiten. ‘Ik houd van kennis en van het leren van nieuwe dingen. Al mijn boeken zijn ook informatieve boeken, maar ik houd me niet vast aan één genre of onderwerp. Mijn werk is heel verschillend. Maar geschiedenisonderwerpen behoren wel tot mijn favorieten.’
Dat Schutten van feiten houdt, bewijst ook zijn recent uitgekomen Het wonder van jou en je biljoenen bewoners, de opvolger van het met de Gouden Griffel bekroonde Het raadsel van alles wat leeft, en de stinksokken van Jos Grootjes uit Driel. In dit boek duikt Schutten in de wondere wereld van het menselijk lichaam. Zo vertelt hij hoe een cel er van binnen uitziet en wat die miljoenen microben in en op het lichaam precies voor functie hebben. Net als bij Achter de schermen bij het NOS Jeugdjournaal, heeft Schutten eerst behoorlijk wat onderzoek moeten doen voordat hij het boek überhaupt kon gaan schrijven. ‘Maar wat fijn is bij het schrijven voor kinderen, is dat je niet alles tot in detail hoeft uit te leggen. Zo ver wil ik zelf ook helemaal niet gaan. Ik denk dat ik het dan ook niet meer leuk ga vinden om dit soort boeken te schrijven.’ Of Schutten wel eens bang is dat hij zijn boeken toch te moeilijk maakt voor kinderen? ‘Nee hoor, want ik gebruik geen grote-mensen-termen.’ Dan zegt hij met een glimlach, terwijl hij een flyer signeert voor een drietal kleuters: ‘en het is ook niet zo erg als ze het niet in één keer snappen. Daar zijn ze namelijk nog kind voor.’
Beeld: Marieke Odekerken
Boekgegevens
Dit artikel verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2016
