Mijn naam is Bob is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, en dat merk je meteen. Dit keer eens geen prentenboek vol vrolijke tekeningen en kleine avonturen, maar een realistisch verhaal over de wereld van een straatkat. Gelukkig kent het echte leven soms ook een happy ending.
Aan het begin van het boek lijkt het leven van de Londense kater Bob niet beter te kunnen: opgekruld in een luie stoel luistert hij naar zijn baasje, terwijl zij de mooiste pianostukken speelt. Helaas komt aan deze fijne situatie een einde wanneer ze in het ziekenhuis belandt. Op dat moment begint Bobs leven als straatkat. Hij heeft geen slaapplaats, vindt maar nauwelijks iets te eten, en zowel mensen als andere straatkatten jagen hem weg zodra hij in de buurt komt. Gelukkig is niet iedereen zo onaardig. Wanneer Bob straatmuzikant James ontmoet, geeft die hem meteen een plekje in zijn huis. James is vroeger zelf dakloos geweest en weet hoe het is om op straat te leven. Voortaan gaat Bob mee naar al zijn optredens, en al gauw komen mensen speciaal naar de twee vrienden kijken.
Mijn naam is Bob is een sympathiek boek dat kinderen kan leren hoe hard het er in de wereld soms aan toe gaat, maar ook dat een kat altijd weer op zijn pootjes terechtkomt. De foto’s aan het eind van het boek van de échte Bob en James vergroten die sympathie alleen maar. De tekeningen zijn misschien niet zo bijzonder, maar het verhaal over een kat als underdog is dat wel.
Boekgegevens
James Bowen en Garry Jenkins, Mijn naam is Bob, Vertaling: Frans van der Heijden Uitgeverij Kluitman, ISBN 978 90 206 8232 8 (€ 12,95)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2015
