Boek en boetiek liggen niet zo ver uiteen als men initieel zou denken. Dat de terecht bejubelde stripmaker Brecht Evens het Travel book Paris van Louis Vuitton mocht illustreren en dat ook met verve deed, hoeft niet te verbazen.
Evens heeft zichzelf heruitgevonden in deze prachtige uitgave die evenwel in kleine oplage verschijnt. Het luxegehalte van het merk Vuitton, bekend van onder meer de reistassen, wordt andermaal benadrukt. Een kleurrijke doch tekstloze ode aan het volle leven, met de lichtstad in de hoofdrol. Of voor Evens: een boek als laboratorium.
Hoe is het leven in Parijs?
‘Heel goed. Ik woon er sinds een drietal jaar. Ik ben er per toeval beland toen ik op bezoek ging bij mijn vroegere kunstdocent in Zuid-Frankrijk. Op de weg terug ging ik langs bij kennissen en ik ben nooit teruggekomen. In veel opzichten is dit nog altijd de beste stad voor mij: erg groot, dicht bij België en vol tekenaars en strips.’
Hoe vertrouwd was je met het werk van Louis Vuitton?
‘Nog altijd niet erg. De bruine tassen met groot logo waren me natuurlijk wel bekend uit het straatbeeld. Ik heb wel gezaagd om me uit te nodigen bij een modedefilé omdat ik in een van mijn volgende boeken graag iets zou doen met de modewereld. Dat lijkt me een interessante plek voor een personage met psychotische betrekkingswaan, maar er zijn nog geen concrete plannen…’
Hoe ging je precies aan de slag bij het maken van Travel book Paris?
‘Ik maakte schetsen, maar vroeg ook enkele vrienden om dat te doen. Vervolgens overschilderde ik die. Over dat resultaat ben ik zeer tevreden, want dat toont een andere aanpak. Het was te vermijden dat ik te veel in dezelfde trucjes verviel. Deze opdracht gaf veel meer grafische vrijheid dan strips normaal gezien bieden. Het is een frivole opdracht, maar ik doe alles om het spannend te houden voor mezelf en de kijker. Er is geen verhaal, noch dialogen of personages. Grafisch moet het dus een echte rollercoaster zijn. ‘Het is een goede opdracht voor elke illustrator. Voor eender welke tekenaar is het wellicht moeilijk om wakker te blijven en veel uit te proberen, maar zeker als striptekenaar moet je veel kunnen: actie uitbeelden en personages herhalen. Dat maakt het soms moeilijk om inventief te blijven of om technieken uit te proberen. Dit boek was als een laboratorium.’
Experimenteerde je ook met nieuwe materialen?
‘Jawel, onder andere met aquarel. Velen denken dat ik daar meestal mee werk, maar eigenlijk is dat kleurinkt. Echte aquarel is heel straf: vervelend, maar spannend materiaal om mee te werken. De kleuren komen nooit uit zoals ik het wil, wat zeer leuk is.’
Een twintigtal toeristische hotspots werden je opgelegd, was dat een cadeau of had je liever volledig je eigen zin gedaan?
‘Dat was niet slecht, zo bezocht ik tenminste alle twintig arrondissementen. Meestal kom ik er in hoogstens drie. Het is gemakkelijk om je eigen dorp in de grote stad uit te kerven. Nu was ik verplicht om rond te trekken en in iedere omgeving nieuwe dingen op te merken.’
Wilde je vooral de schoonheid van de wereldstad belichten of evenzeer die andere kant: de tristesse van clochards, de rosse buurt en Je suis Charlie?
‘Tristesse kan ook schoon zijn. Het vat het gevoel van wat allemaal beweegt in Parijs goed samen. Het zou een grote fout geweest zijn om enkel propere tekeningen te maken van monumenten en zo. Vele illustraties zijn waarheidsgetrouw, al bevat mijn boek weinig grijze stenen, terwijl die hier in overvloed zijn. Veel personages heb ik bestudeerd en achteraf herschapen in mijn hoofd. Soms probeer ik passanten snel te tekenen. De Notre Dame is ook bij lange na niet zo plat, maar ik vond het leuk die te pletten tot het formaat van het boek. Iedere keer zie ik een miljoen details die ik zou kunnen tekenen, maar ik kies er liever enkele uit om deze vervolgens te herschikken en dichter bijeen te zetten. Het moet ook knetteren in het hoofd van de lezer, hij moet het gevoel krijgen zelf dingen waar te nemen en te kunnen inzoomen.’
Je hebt er anderhalf jaar aan gewerkt. Intussen is de stad getekend door aanslagen.
‘Ik ben niet zeker of de stad echt veranderd is. Ik heb het gevoel dat er een grijs gemoed hing boven Parijs, maar mensen hebben zoveel te doen en ze zijn met zoveel van alle overtuigingen. Grote steden slorpen veel op, het is een druppel in een emmer water. Ik weet niet hoeveel we nog zouden moeten verduren vooraleer het ons echt moedeloos zou maken, maar ik denk dat het geabsorbeerd wordt. Soit, mijn manier om ermee om te gaan is uitzoomen om het niet te veel aan mijn hart te laten komen.’
Boekgegevens
Brecht Evens, Travel Book Paris, een uitgave van Louis Vuitton, 160 pagina’s, ISBN 978 23 698 3077 1 (€ 45,00)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie september 2016
