Een waarschuwing biedt een kijkje achter de schermen van Trumps regering en laat de lezer aanschuiven bij de vergadertafel. Geschreven door een anoniem en prominent staflid van het Witte Huis dat al eerder in The New York Times het beruchte artikel ‘I Am Part of the Resistance Inside the Trump Administration’ publiceerde.
1 Ineenstorting van de Steady State
‘Net zomin als een individu zal een overheid zonder waarlijk
respectabel te zijn heel lang worden gerespecteerd; noch kan
zij waarlijk respectabel zijn zonder een zekere mate van orde
en stabiliteit te bezitten.’
James Madison
De dag begon zoals elke andere voor de regering-Trump: met een zelf uitgelokte crisis. Het was woensdag 19 december 2018 en het Witte Huis kampte met een communicatieprobleem. Het ministerie van Buitenlandse Zaken had een dag eerder besloten om een economisch ontwikkelingsprogramma voor Latijns-Amerika aan te kondigen waarvan experts meenden dat het de instabiliteit en het geweld in de regio kon verminderen. Er was echter één probleem. De president stond op het punt het programma te schrappen. Naar verluidt vond hij het te duur en hij dreigde het verdrag met een tweet om zeep te helpen. De bedenkers van het plan waren als de dood dat hij op die manier een diplomatieke rel zou veroorzaken.
Maar zoals zo vaak bleek het veronderstelde grote probleem niet meer dan een bijzaak. De president was nog niet uit zijn privévertrekken naar het Oval Office gekomen. We wisten allemaal waarom. Het was twittertijd, en om 9.29 uur verzond hij een boodschap uit de ambtswoning: ‘We hebben IS in Syrië verslagen, mijn enige reden om daar tijdens het Trump-presidentschap te zijn.’ Binnen een paar minuten kwam het nieuws naar buiten dat de president had besloten de Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken. Hij twitterde later: ‘Na historische overwinningen op IS is het tijd om onze geweldige jonge mensen naar huis te halen!’
De aankondiging dreunde in heel Washington na. Het ging tegen alles in wat hem was geadviseerd. Van de hoogste officieren in het Pentagon tot de leiders van de inlichtingendiensten – vrijwel alle topadviseurs van de president hadden gewaarschuwd voor een ondoordachte terugtrekking van de ongeveer tweeduizend Amerikaanse soldaten uit Syrië. IS vormde nog altijd een potentiële dreiging, was de president verteld, en terugtrekking zou de terroristen de kans geven om zich te hergroeperen en nog meer dodelijke aanslagen voor te bereiden. Een vroegtijdige terugtrekking zou het gebied bovendien prijsgeven aan een dictator die chemische wapens tegen zijn eigen volk inzette, aan het anti-Amerikaanse regime in Iran dat zijn invloed in de regio uitbreidde, en aan Rusland. En ten slotte zou het waarschijnlijk leiden tot een afslachting van de Koerdische strijdmacht die ons had geholpen om achter de terroristen aan te gaan. Een terugtrekking zou de veiligheidsbelangen van de Verenigde Staten in alle opzichten schaden.
De president was onvermurwbaar. In plaats van zijn Nationaal Veiligheidsteam bij elkaar te roepen en de opties te bespreken, poeierde hij hen met een tweet af.
‘Dit gaat verdomme mensenlevens kosten,’ merkte een hoge regeringsmedewerker woedend op. We probeerden allemaal uit te vinden wat er was gebeurd en wat Trump van plan was. De bondgenoten van de Verenigde Staten waren verbijsterd en verontrust. Het ministerie van Defensie tastte in het duister.
Boekgegevens
Anoniem, Een waarschuwing, Uitgeverij Ambo|Anthos, vertaling: Jan van den Berg, Marjolein Hazelzet, Ton Heuvelmans, Rob van Moppes, Irene Paridaans, Roelof Posthuma, Pon Ruiter en Annemie de Vries, 288 pagina’s (€ 20,00) (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2019.
