Avontuur en Verwondering -

Het hoort al een tijdje bij mijn leeftijd dat ik vooral achterom schijn te moeten kijken. Daarbij hoort ook het gevoel dat alles vroeger beter was. Net zoals al die oude mannen en oude vrouwen zich voelden toen ik nog jong was.

Ik doe enorm mijn best om dat te laten. Om vooral te denken en te voelen dat veel dingen vroeger wel anders, maar zeker niet beter waren.
Er is één uitzondering.
In mijn verhalenlaboratorium in Utrecht hangt een oude landkaart van Afrika. Het is een landkaart waarop de binnenlanden niet zijn ingekleurd. Niet vanwege een drukfout, niet vanwege een luie kaartenmaker – de kaart is wit gelaten op plekken die toen nog onbekend waren. Bij nog oudere land- en zeekaarten gingen de kaartenmakers nog een stapje verder. Niet alleen werden de onontdekte gebieden wit gelaten; er stond ook nog eens ‘Hic sunt Dracones’ bij geschreven. ‘Hier kunnen draken zijn’.
Hier zou je alles tegen kunnen komen.

De kaart in mijn verhalenlaboratorium is voor mij het symbool van Avontuur en Verwondering. Hij staat voor alle plekken in mijn jeugd die onbekend gebied waren. Oude bunkers waar kinderen nog stiekem naar binnen konden kruipen. Prikkeldraad waar je onderdoor kon glippen. Griezelige kelders onder verlaten huizen.
Plekken waar je misschien wel draken tegen kon komen.
Plekken vol verwondering en avontuur.
Ik heb zelf het gevoel dat tegenwoordig de wereld – en vooral de wereld van kinderen – wel wat meer avontuur en verwondering kan gebruiken.

De bunkers zijn dichtgemetseld, het prikkeldraad is weggehaald, alles is netjes opgeruimd en gesaneerd en we weten zeker dat er geen draken meer ronddwalen.
Met de behoefte aan veiligheid hebben we de baby met het badwater weggegooid.
Ik probeer dat prikkeldraad, de verboden bunkers en die draken weer een beetje terug te brengen met de kinder- en jeugdverhalen die ik maak. Die koppies te vullen met zorgeloos avontuur en verwondering. Kinderen niet te bombarderen met -natuurlijk heel herkenbare- problemen die ze al iedere dag in hun eigen leven tegenkomen. Ik geef ze liever avontuur, zonder dat ze hun grote broer moeten haten. Ik geef ze liever een eiland om te ontdekken in plaats van ze te laten overleven met ouders die niet snappen wat er in hun wereld speelt. Ik geef ze liever draken dan een vriendje of vriendinnetje waar hun ouders niet mee kunnen opschieten.

Maar misschien ben ik al een oude man die teveel terugdenkt aan vroeger. Een vroeger vol avontuur en verwondering.

Patz

Patz van der Sloot (1964) is verhalenmaker en oprichter van het Wonderbaarlijke Verhalen*laboratorium CircusPatz in Utrecht waar hij samen met zijn vrolijke bende van auteurs, vormgevers en illustratoren misschien wel de wonderbaarlijkste jeugd- en kinderboeken van Nederland maakt.