De papyrus van Caesar, het 36ste album van Asterix, ligt in de winkels. De ingrediënten zijn als vanouds: woordspelingen en het verleden aan het heden linken. We maken weer kennis met de Gallische koppigheid en de Romeinse spitsvondigheid en zien de Romeinse censuur in actie. Het nieuwe album is opnieuw een juweeltje.
Het verhaal van De papyrus van Caesar vangt aan op het moment dat Caesar zijn Commentarii De Bello Gallico, ofwel Commentaren over de Gallische Oorlog, afgewerkt heeft. Caesar heeft heel Gallië veroverd. Héél Gallië? Nee, één klein dorp bleef dapper weerstand bieden.
En daar is Caesar eerlijk over. Al denkt zijn uitgever, Bonus Promoplus, daar anders over. Het betreffende hoofdstuk wordt weggelaten en alle kopieën vernietigd. Maar één kopie blijft bestaan en komt in de handen terecht van de Gallische activist en nieuwtjesjager Polemix. Uiteindelijk komt de papyrus in het dorp van onze helden terecht. Daar krijgt Heroïx het idee om ook zijn commentaren te schrijven. Ondertussen zorgen Asterix, Obelix, Panoramix én Idefix dat de papyrus blijft bestaan door hem toe te vertrouwen aan de oude druïde, Archeopterix, ooit nog de leraar van Panoramix. Deze druïde is verantwoordelijk voor het mondeling overbrengen van de geschiedenis van de Galliërs. Want, zoals de Panoramix zegt: ‘Wat geschreven is zal verdwijnen, maar de woorden blijven.’
Ondertussen zit de censuur, in de vorm van de speciale eenheden van Promoplus, achter de papyrus aan.
Het nieuwe album, het tweede van scenarist Jean-Yves Ferri en tekenaar Didier Conrad, is een satire op de journalistiek en censuur. De nadruk ligt op de strijd over de controle van informatie en de macht die dat met zich meebrengt. Het album zit vol met postduiven die snel en efficiënt berichten kunnen versturen. De postbode met de postkoets vreest zelfs voor zijn baan. ‘[gevloek] en wie staat straks op straat? De bode!’ roept hij een postduif achterna. Wanneer een duif door de piraten wordt onderschept spreken we terecht van informatiepiraterij. Het postduivensysteem wordt gekoppeld aan ons hedendaagse postsysteem en dit levert grappige situaties op.
De gebruikelijke verwijzingen naar bestaande personen komen ook nu weer boven: Polemix, de nieuwtjesjager en klokkenluider, is geïnspireerd op Julian Assange, en de uitgever van Caesar, Promoplus, is geïnspireerd op Jacques Séguéla, de publicist en imago-adviseur van de voormalige Franse president Mitterrand. Meer vertrouwde elementen zijn dat Obelix zich ergert als men hem dik noemt, Hoefnix en Kostunrix elkaar het leven zuur maken, Heroïx en zijn vrouw Bellefleur geregeld ruziemaken en Asterix de denker blijft. En wat is er ondertussen met het hoofdstuk over de Gallische Oorlog gebeurd? Dat is overgegaan van druïde op druïde totdat het ter ore is gekomen van twee stripmakers die er een serie grappige verhalen van maakten. Het nieuwe Asterix-team is heel goed bezig en we kunnen alleen maar uitkijken naar het volgende album.
Boekgegevens
Jean-Yves Ferri; Didier Conrad, Asterix 36: De papyrus van Caesar, Hachette, ISBN 978 28 649 7272 3 (€ 6,95)
