Net als fruit
Er zijn weinig momenten zo teleurstellend als wanneer je in een sappig ogend stuk fruit bijt, en het nog volstrekt onrijp blijkt te zijn. Anderzijds kan een onaantrekkelijk stuk fruit juist verrassend lekker zijn; zo leerde ik laatst dat je een kiwi met schil en al kunt eten (mijn devies: neem dan wel een gele kiwi, die zijn minder harig). Zelfs de champignons die mijn vader in een schoenendoos in de schuur had gegroeid, bleken bijzonder smaakvol.
Hetzelfde geldt voor boeken. Als redacteur van de Boekenkrant merk ik vaak dat hoe sterker een boek wordt aanbevolen door de tekst op de cover, hoe groter de kans is dat het de recensent wat teleurgesteld achterlaat. Andersom werkt vaak beter. Zo schrijft recensent Jacomijn in de komende Boekenkrant: ‘Door de indeling en de vormgeving lijkt het om een droog naslagwerk over herinneringserfgoed te gaan, maar Oog in oog met Paramaribo is zo veel meer dan dat.’ Een boek dat even prachtig is als de cover belooft, is Als je de stilte ziet van Thomas Verbogt. Mijn favoriete zin: ‘Soms zit ik uren voor het raam, kijk uit over het water, naar een verte die van mij is.’ Daar kan geen kiwi tegenop.
Mirjam Mulder
Redacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
