Uitweg
Ik heb zo het donkerbruine vermoeden dat er na dit jaar een hele reeks nieuwe woorden aan het woordenboek moet worden toegevoegd die met corona- beginnen. Naast de alomtegenwoordige coronamaatregelen heb ik ook al meerdere keren het begrip ‘coronamoeheid’ langs horen komen. Van dat laatste begin ik ook al aardig last te krijgen. Het is natuurlijk logisch dat alles nu in het teken van deze pandemie staat, maar het doet mij in ieder geval wel snakken naar wat afleiding. Dat is ook bij ons op de redactie een dilemma: in hoeverre laten we de huidige situatie terugkomen in de april-editie van de Boekenkrant? Het blijkt vrijwel onmogelijk om het er níét over te hebben. Zelfs mij lukt het niet om deze column coronavrij te houden.
Gelukkig bieden boeken nu een uitweg. Waar verhalen altijd al een manier waren om aan het alledaagse leven te ontsnappen, worden ze nu wel heel letterlijk een manier om buiten de deur te komen, zonder daadwerkelijk je huis te verlaten. Zelf ben ik begonnen in de lijvige roman Achterland van Téa Obreht, die je meeneemt naar het Arizona van eind negentiende eeuw. Een boek dat een zowel realistisch als magisch beeld schetst van het Wilde Westen – verder van mijn huis in Utrecht kan haast niet. Dat is wellicht een van de positieve kanten van deze hele situatie: er lijkt een hernieuwde waardering voor boeken te zijn ontstaan. Of dat ook hierna nog zijn vruchten zal afwerpen? De tijd zal het leren. Voorlopig heb ik gelukkig nog een hele boekenkast vol afleiding.
Mirjam Mulder
Redacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
