Lekker romantisch
Valentijnsdag is zo’n beetje het potje Marmite van de feestdagen: je vindt het fantastisch, óf je haat het met een passie. Mijn Boekenkrant-collega’s behoren overduidelijk tot die laatste categorie. Vanochtend werd er alom gespot met 14 februari. Commerciële onzin, vond iedereen. Een collega van de verkoopafdeling merkte op dat het wel erg gesteld met je is als je per se een vaste dag per jaar nodig hebt om romantisch te doen.
Ik zweeg maar, aangezien ik de enige op kantoor ben die best wel wat heeft met Valentijnsdag. Alleen al de ontstaansgeschiedenis vind ik fascinerend: onlangs las ik in Dit vieren wij van Ineke Strouken – je vindt een fragment uit dit boek in de nieuwe Boekenkrant – dat er twee heiligen zijn die waarschijnlijk ten grondslag liggen van deze feestdag. De ene is Valentijn van Rome, die in het geheim huwelijken afsloot van soldaten; de ander heette Valentijn van Terni, een bloemenliefhebber die ooit een kreupel meisje genas. Misschien wat minder romantisch, maar net zo interessant om te weten: beide heiligen kwamen door onthoofding om het leven.
Afgezien van het feit dat ik die bizarre en bloederige geschiedenis erg boeiend vind, moet ik zeggen dat ik het toch ook wel leuk vind om op zo’n dag een beetje romantisch te doen. Cadeautjes kopen voor mijn lief en romantisch uit eten gaan doe ik wel vaker, maar het is wel mooi dat er een moment in het jaar is waarop je daar nog een extra reden voor hebt. Marmite lust ik niet. Maar Valentijnsdag? Daar word ik dan wel weer blij van. Ook al ben ik in de minderheid.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
