Heimwee naar vergeelde pagina’s
Er zijn een aantal boeken die ik in mijn leven meerdere keren heb gelezen. Allereerst zijn er de boeken uit mijn jeugd: je hoeft alleen maar naar mijn uit elkaar vallende editie van Harry Potter en de Steen der Wijzen te kijken om te zien dat ik het ding minstens twintig keer gelezen moet hebben. Maar ook later zijn er een aantal boeken bijgekomen die ik graag vaker ter hand neem. Ik denk dat ik The Catcher in the Rye het vaakst gelezen heb – ik blijf het fascinerend vinden hoe mijn blik op het hoofdpersonage, Holden Caulfield, verandert naarmate ik ouder word.
Wat dat betreft gooit mijn baan bij de Boekenkrant roet in het eten, al is het op een aangename manier. Ik krijg de mooiste boeken opgestuurd en ben dus altijd wel iets aan het lezen. Punt is dat het eigenlijk altijd nieuwe boeken zijn. Voor mijn oude favorieten hou ik daarom weinig tijd over. Soms kijk ik met een melancholische blik naar mijn oude, stukgelezen paperbacks. Denk ik aan hoe de vergeelde pagina’s eruitzien, hoe ze ruiken. Dan ga ik weer verder in mijn gloednieuwe boek. Maar wel in de wetenschap dat ik in mijn eerstvolgende vakantie weer eens ga kijken hoe het met die goeie ouwe Holden Caulfield is.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
