Gratis
Toen ik zondag de trein in stapte, kwam ik terecht in een coupé vol mensen – voornamelijk van middelbare leeftijd – die triomfantelijk een exemplaar van het Boekenweekgeschenk in hun handen geklemd hielden. Wie vandaag Broer van Esther Gerritsen bij zich had, reisde gratis. Zoiets hoef je de gemiddelde Nederlander natuurlijk maar één keer te zeggen.
Als ik mijn vrienden, collega’s en familie mag geloven, moet het vooral in Maastricht een dolle boel zijn geweest; als je een dagje gratis reizen tot je beschikking hebt, doe je er immers goed aan om van de situatie te profiteren en zo ver mogelijk weg te gaan. Zelf maakte ik, met Boekenweekgeschenk in de rugtas, gebruik van een kortere route: ik ondernam de rit van Utrecht naar Wageningen, die niet veel langer duurt dan twintig minuten.
Maar dat mocht de pret niet drukken. Mijn korte reisje gaf me het gevoel dat ik zo’n idyllische NS-reclame was ingestapt. Een mannelijke reiziger ging rond met een zak snoep, terwijl de dame tegenover mij stralend vertelde dat ze zich vandaag maar eens aan een reis van de kop van Noord-Holland naar Nijmegen had gewaagd. Ik zag dat talloze mensen om me heen vol aandacht aan het lezen waren. En ja, stiekem heb ik flink gelachen toen een vrouw opstond om naar de wc te gaan en bezorgd een vraag aan haar dochters stelde: ‘Moet ik dat boekje nou meenemen? Ik ben bang dat ik de conducteur onderweg tegenkom…’
Reizend en lezend Nederland, ga zo door. Ik heb van jullie genoten.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
