Dansende pinguïns
Dit weekend zag ik de film Saving Mr. Banks, over de moeilijke samenwerking tussen Walt Disney en auteur P.L. Travers tijdens het maken van Mary Poppins. De Brits-Australische Travers zag zich door financiële problemen verplicht om een deal met de Amerikaanse producent aan te gaan.
Hoewel de prachtrollen van Tom Hanks (Disney) en Emma Thompson (Travers), de sets en het script zorgen voor een schitterende film, is het vooral het kleine stukje afgespeeld archiefmateriaal aan het einde van de film dat mij fascineerde. Travers eiste dat alle gesprekken over het script met een taperecorder vast werden gelegd. In het afgespeelde stukje hoor je een pinnige dame die op detailniveau de Disney-schrijvers vertelt dat hun versie een slap aftreksel is van haar eigen meesterwerk.
Travers haatte het idee dat Mary Poppins een musical zou worden. Het schijnt dat de geanimeerde pinguïns uit de film ervoor hebben gezorgd dat ze voor de rest van haar leven geen verfilmingen van haar boeken duldde. Toch is het bewonderenswaardig dat een auteur zich zo vol passie inzet voor de integere behandeling van haar personages. Maar iemand die niet blij wordt van dansende pinguïns? Dat is toch verbazingwekkender.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
