De eerste Nacht
Hoe bereid je jezelf voor op zeven uur poëzie? Dat was de vraag die ik mezelf stelde toen ik afgelopen zaterdag richting de Utrechtse Vredenburg fietste. Het zou mijn eerste Nacht van de Poëzie worden en ik voelde me wat zenuwachtig. Zou ik genoeg gegeten hebben? Kan ik wel wakker blijven tot drie uur ’s nachts? En wat doet zoveel dichterlijk woordgeweld met een mens?
Zo’n zeven uur, twintig dichtoptredens en één Rufus Wainwright later zocht ik mijn fiets weer op. De Nacht van de Poëzie was fantastisch en ik voelde me euforisch. En niet alleen omdat ik mocht genieten van dichters als Marjolijn van Heemstra, Ingmar Heytze en de legendarische Remco Campert, en zojuist nog stond te dansen op mijn favoriete liedjes van The Kik. Ik was trots, want ik was in de zaal gebleven tot het bitterzoete einde. En dat zonder in slaap te vallen. Ik heb van elk moment genoten. Zo ziet u maar: van poëzie word je een wakker mens.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
