Van spijkerbroek tot trompet
Ik kan me nog goed de teleurstelling herinneren toen ik mijn favoriete kinderboek Kruistocht in spijkerbroek eindelijk op het witte doek vertolkt zag. Als twaalfjarige was ik namelijk een koppige filmcriticus die vond dat er niet aan het verhaal van het boek getoornd mocht worden. Dat hoofdpersoon Dolf ineens uit Amsterdam kwam in plaats van Amstelveen was nog tot daaraan toe, maar dat het weesmeisje Mariecke was verwisseld voor de oudere Jenne, vond ik echt te ver gaan. Zo ging het verhaal in mijn lievelingsboek niet.
Inmiddels heb ik al heel wat meer boekverfilmingen gezien en mijn verwachtingen beleefd de deur gewezen. Toen mijn collega Janneke en ik onszelf gister trakteerden op een bezoekje aan de bioscoop voor de verfilming van De belofte van Pisa, liet ik me dan ook niet uit het veld slaan doordat hoofdpersoon Sam ineens geen piano maar trompet speelt en in een andere wijk van Amsterdam woont. Deze veranderingen werkten juist erg goed: de trompet bleek een enorm filmisch instrument en het visuele contrast tussen Amsterdam Zuid en Noord onderstreepte de thema’s van het verhaal des te meer. Auteur Mano Bouzamour deed daar nog een schepje bovenop en herschreef zelfs een scène uit zijn boek, omdat hij het filmscript beter vond.
Als boekverfilmingen mij iets hebben duidelijk gemaakt, is het wel dat goede verhalen op oneindig veel manieren kunnen worden verteld.
Mirjam Mulder
Redacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
