Geboorte van een bibliofiel
Ik zou toch zo graag een purist zijn. Ik zou graag kunnen geloven dat een boek niets meer is dan een tekst. Dat papier, kaft en inkt afleidingen zijn: toevallig noodzakelijk om die tekst over te dragen, maar verder niet van belang. Als purist discrimineerde ik niet tussen goudbeletterde hardcovers en afgedankte filmedities, en straalde ik de tekst het liefst direct mijn hersens in met een science fiction-machine. Maar dat kan ik niet. De geest is wel gewillig maar als ‘k lees blijk ik zwak.
Sterker nog, sinds ik me bewust ben geworden van mijn vooroordelen over gebonden uitgaven en ruime bladspiegels, heb ik een drastisch besluit genomen. Aangezien de idealen van de purist voor mij onbereikbaar blijken, laat ik ze volledig varen. Ik geef me over aan mijn discriminatoire neigingen.
Voortaan ga ik zonder gêne hardcovers betasten en besnuiven, ‘naar de plaatjes kijken’ als een kind, kortom genieten van het fysieke boek – ik wil de hele santenkraam. Lelijke edities komen mijn boekenkast niet meer in.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu minder waarde hecht aan de tekst op zich. Integendeel, die staat nog steeds centraal. Maar er moet recht worden gedaan aan die woorden, waar de auteur zo lang en hard op heeft gezwoegd.
Erik de Vries Lentsch
Redacteur Boekenkrant
erik@boekenkrant.com
