Kermit & co
Gek eigenlijk, dat we met kerst massaal verhalen opzoeken die we al talloze keren gezien, gehoord en gelezen hebben. Terwijl de één in de kerk luistert naar het eeuwenoude kerstverhaal, kijkt de ander voor de honderdste keer op de bank naar Home Alone. Na kerst gaan we vrolijk door met de Top 2000, vol liedjes die we allemaal uit volle borst kunnen meezingen. Ik doe er zelf ook graag aan mee – zo kijk ik traditiegetrouw elke kerst naar de Muppet-versie van A Christmas Carol. Dankzij die film is dit Dickens-verhaal het enige boek dat ik door en door ken zonder dat ik het ook maar één keer gelezen heb.
Nu wil ik The Muppet Christmas Carol niet op één lijn zetten met de geboorte van Christus, maar eerlijk is eerlijk: beide verhalen zullen weinig mensen meer verrassen. Hoe komt het toch dat we deze verhalen toch keer op keer weer opzoeken in december? Misschien is het wel omdat ze ons geen spanning bezorgen, maar comfort. Even geen verrassingen, maar een warm bad en een goede, vrolijke boodschap. Aangezien we bij de Boekenkrant straks een weekje vrij zijn, ga ik eens zien of ik tijd heb voor de boekversie van A Christmas Carol. Kijken of ik daar net zo vrolijk van wordt. Al zal ik daar – sorry, literatuurliefhebbers! – Kermit wel bij missen.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
