Graeme Simsion wilde na zijn succesvolle romans Het Rosie project en Het Rosie effect graag een ander soort boek schrijven. Het beste van Adam Sharp is dan ook geen romantische komedie, maar een nostalgisch verhaal over een eerste grote liefde.
De Australische Simsion vertelt me dat hij heeft uitgekeken naar zijn bezoek aan Amsterdam. ‘Ik ben een aantal weken in Europa om mijn boeken te promoten maar Nederland is het eerste land waar Het beste van Adam Sharp in vertaling verschijnt. In de meeste andere landen die ik bezoek praat ik vooral over mijn Rosie-boeken.’
Het succes van deze romans was dan ook overweldigend. Niet alleen in Nederland veroverde de autistische hoofdpersoon Don Tillman vele lezersharten, de boeken werden wereldwijde bestsellers. Toch zegt Simsion dat debuteren met zo’n succesvol boek zowel een vloek als een zegen is. ‘Veel mensen zullen Het beste van Adam Sharp oppakken omdat ze genoten hebben van mijn andere twee boeken. Tegelijkertijd heeft het succes mij ook een etiket gegeven. Iedereen verwacht dat ik alleen nog maar romantische komedies zal schrijven.’ Simsion belooft dat een derde boek over Don en Rosie op de planning staat. ‘Maar ik vind het nu fijn om over een heel ander boek te praten.’
In Het beste van Adam Sharp draait het om de gelijknamige hoofdpersoon die vanuit het niets een mailtje ontvangt van zijn eerste grote liefde: de Australische Angelina. Aan het einde van de jaren tachtig werkte Adam enkele maanden in Melbourne als dataspecialist en verdiende hij ’s avonds wat bij als pianospeler in een bar. Als hij na een paar maanden terug moet naar Engeland bloedt de relatie langzaam dood. Hij is nu al jaren samen met Claire, maar dit doet niets af aan het feit dat hij Angelina nooit is vergeten. Nu hij meer dan twintig jaar later opeens een e-mail van haar ontvangt komen alle herinneringen weer bovendrijven. Wat als hij destijds wel voor haar had gekozen? Hoe had zijn leven er dan uitgezien?
‘De meeste gestelde vraag naar aanleiding van dit boek is in hoeverre ik heb geput uit eigen ervaringen’, vertelt Simsion. Dat is ook niet zo verwonderlijk als hij uitlegt hoe het idee voor het verhaal is ontstaan. ‘Mijn vrouw Anne heeft altijd contact gehouden met een oude liefde. Toen we op een dag in ons huisje in Frankrijk bivakkeerden liet hij weten dat zijn huwelijk was stukgelopen. Anne wilde hem graag uitnodigen zodat hij bij ons zijn verhaal kwijt kon. Je begrijpt dat ik hier niet op zat te wachten. Wat we deelden was namelijk de liefde voor dezelfde vrouw.’ Uiteindelijk is alles goed afgelopen, vertelt hij. ‘We bleken het ontzettend goed met elkaar te kunnen vinden en na een paar dagen vertrok hij weer. Toch zette zijn bezoek me wel aan wel aan het denken. Wat als de liefde na al die jaren wel weer was opgebloeid?’
Wat als? Dit is niet alleen de cruciale vraag in zijn nieuwe roman, het typeert ook Simsions schrijfcarrière. Het was lange tijd namelijk niet vanzelfsprekend dat zijn verhalen in de boekwinkel zouden belanden. ‘Ik heb dertig jaar lang als IT-specialist gewerkt en in mijn vrije tijd schreef ik film- en theaterscripts. Zo heb ik Het Rosie project ook geschreven, met het idee dat het een uitstekend verhaal voor op het witte doek zou zijn. Steeds meer mensen die het script hadden gelezen drongen erop aan dat het misschien nog beter uit de verf zou komen als roman. Opeens was ik geen scriptschrijver meer en was ik het verhaal aan het omwerken tot een boek.’ Achteraf is Simsion blij dat hij naar dit advies heeft geluisterd. ‘Vanaf het einde van 2012 heb ik mijn baan opgezegd en ben ik fulltime schrijver. In het begin moest ik nog wel wennen aan het feit dat ik niet langer als bezoeker van IT-congressen de wereld overvloog, maar dat mensen alles wilden weten over mijn boeken.’
Toch is er in Het beste van Adam Sharp nog wel iets terug te vinden van de scriptschrijver van weleer. Muziek loopt als een rode draad door het boek en de auteur heeft een soundtrack samengesteld van liedjes die in het boek voorkomen. ‘Elke film heeft een soundtrack; ik vond het toepasselijk om dat dit verhaal er ook een kreeg. Het is niet noodzakelijk om de liedjes te luisteren tijdens het lezen, maar het verhoogt wel de nostalgische sfeer. Iedereen heeft immers wel herinneringen bij het horen van bepaalde muziek. Adam en Angelina ontmoeten elkaar bijvoorbeeld op de klanken van ‘Brown Eyed Girl’ van Van Morrison.’
Dat de soundtrack doorspekt is met klassiekers uit de jaren zestig en zeventig is volgens de auteur niet geheel toevallig. ‘Je moet me niet vragen naar een titel van een nummer uit de afgelopen tien jaar. Maar alle popmuziek uit de jaren zestig en zeventig kan ik moeiteloos meezingen. Het is immers de soundrack van mijn jeugd.’ Het leek zijn uitgever dan ook een goed idee om de presentatie van dit boek te omlijsten met een muzikaal optreden van de auteur. ‘Toen moest ik toegeven dat ik voor de muzikale talenten van Adam niet uit eigen ervaringen heb geput. Gelukkig heb ik iedereen voor een muzikale ramp kunnen behoeden’, lacht Simsion.
Beeld: James Penlidis
Boekgegevens
Graeme Simsion, Het beste van Adam Sharp, vertaling: Linda Broeder en Elise Kuip, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 304 pagina’s, ISBN 978 90 245 7385 1 (€ 18,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2016
