Recensie: Agathe

Het duurt niet lang voordat je als lezer ondergedompeld bent in de troosteloze wereld van de psychiater. Hierin luncht hij elke middag om 12:45 in een middelmatig restaurant en dragen zijn patiënten braakselkleurige rokken. Dat het bestaan hem heeft teleurgesteld, wordt al gauw duidelijk in Agathe.

Door Renske van der Wal

Hij leeft een routinematig leven en het sociale contact dat hij heeft, beperkt zich tot de gesprekken met de mensen die plaats nemen op de divan in zijn behandelkamer. Hij telt de sessies af tot hij met pensioen gaat, terwijl de tijd voor hem verstrijkt ‘als water dat door een verroest filter stroomt dat niemand wil vervangen.’ Hij is niet meer geïnteresseerd in zijn patiënten en weet slechts op het juiste moment iets te mompelen, zonder echt goed naar hen te luisteren. De kijkers van Gooische vrouwen zullen deze tactiek herkennen als die van dokter Rossi. Terwijl mentaal kwetsbare mensen hun verhaal doen, tekent de psychiater vogelkarikaturen van ze.  

Zijn nieuwe patiënte Agathe schudt hem wakker. Het begint al met haar bescheiden verwachting van het resultaat van de therapie. Ze hoopt slechts te kunnen functioneren en dat stelt hem tevreden. ‘Het grootste deel van mijn patiënten vroeg om hulp om een gelukkig, probleemloos leven te leiden, maar in dat product handelde ik niet.’ Hij begint zelfs van zijn gesprekken met Agathe te genieten, omdat hij zich herkent in haar gevoel niet echt te leven. Zijn goede raad aan haar: doe iets waar je trots op bent. Ondertussen begint hij zich onrustig en angstig te voelen. De psychiater begint te beseffen dat hij zichzelf heeft wijsgemaakt dat het leven na het pensioen het echte leven zal zijn. Maar is dat wel zo? Heeft hij zelf al wel iets gedaan waar hij trots op is?

De gesprekken met Agathe zorgen ervoor dat hij over zijn eigen leven na gaat denken. Tegelijkertijd vraagt zijn secretaresse hem of hij met haar ernstig zieke man wil praten, die bang is voor de dood. Net als met Agathe heeft de psychiater openhartige gesprekken met deze meneer. Hierin uit hij ook zijn eigen twijfels en angsten, wat verlichting biedt voor beide partijen. Agathe is daarmee een hoopgevend verhaal dat laat zien dat verbintenis met je medemens het leven altijd een beetje meer kleur kan geven. Als je ziet dat het zelfs de cynische psychiater lukt om uit zijn cocon te kruipen en contact te maken met de mensen om zich heen, kun je niet anders dan het boek met een glimlach uitlezen. Het is een ontroerend verhaal dat laat zien dat het nooit te laat is om het leven anders aan te pakken. Het verschijnen van deze titel lijkt met opzet aan het einde van het jaar gepland te zijn. Het is geschikt om juist nu te lezen, wanneer we terugkijken op 2018 en plannen maken voor de toekomst.

5 sterren

Boekgegevens

Anne Cathrine Bomann, Agathe, vertaling: Ingrid Hilwerda, Uitgeverij Signatuur, ISBN: 9789056726188, 112 pagina’s (€ 14,99)

Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 7 januari 2019.

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven