Paul is nu een focking nachtwaker -

‘Wat was míjn probleem eigenlijk?’, vraagt Paul zich af. Inderdaad, wat was zijn probleem? Het probleem van Paul is dat hij een saai leven leidt. Hij is mislukt. Maar dan krijgt hij de kans om het helemaal anders te gaan doen.

Met haar bijzonder interessante debuut Uitgeteld heeft Marja West de lat erg hoog gelegd voor haar tweede boek. Haar lezers verwachten nu een boek dat bij het omslaan van elke pagina spannender wordt. Bovendien moet het creatief zijn. Een idee waarvan de lezer denkt: ‘Maar dat wil ik lezen!’ Ga er maar aan staan. Maar inmiddels weet ik: Oost, West, West Best.
Als lezer leef je snel mee met hoofdpersoon Paul. Hij heeft namelijk een heel saai en weinig succesvol leven. Iedereen om hem heen heeft het helemaal gemaakt, behalve hij. Paul groeide op in een trieste galerijflat van Schalkwijk-Noord en dan komt hij, via zijn vriendin Sue, terecht in een misschien nog wel meer armetierige wijk dan waar hij is opgegroeid. Ook daar gaat het hem niet voor de wind en zijn vriendin blinkt niet echt uit in empathie.
‘Paul is nu een focking nachtwaker’, schrijft Sue op Facebook over haar geliefde. Als lezer verbaas je je over de keuzes die Paul in zijn leven maakt. Hij wordt er niet gelukkig van.
Maar dan. De goed beschreven bomaanslag. Paul wordt wakker in een duur ziekenhuisbed, waar hij razendsnel zijn kans grijpt en een nieuwe identiteit aanneemt. Nu is hij rijk en succesvol en heet hij Vincent de Heer.

Het idee dat iemand na een bomaanslag geïdentificeerd wordt als iemand anders, is wellicht niet helemaal nieuw. De draai die West eraan geeft is wel verfrissend. De onvervalste humor en de zorgvuldig in elkaar geschreven verhaallijn zorgen ervoor dat je meeleeft met een pathologisch leugenaar. Met iemand die zijn leven aan elkaar liegt. Het is moeilijk om daar in het dagelijks leven sympathie voor op te wekken, maar West lukt het.
Wat verwondert, is dat Paul niet helemaal verdwijnt als hij de identiteit van Vincent aanneemt. Hij doet er namelijk alles aan om de herinnering aan de persoon die hij was levend te houden. Hij zoekt contact met zijn familie die hij tien jaar niet meer heeft gezien, en organiseert een groot begrafenisfeest. Paul is enorm op zoek naar erkenning en als lezer heb je het met hem te doen.

Het lichte sarcasme in de schrijfstijl van West zal veel lezers aanspreken, en werd eerder al vergeleken met die van Roald Dahl. Daar kan ik me zeker iets bij voorstellen. De verhalen van West zijn bizar, stiekem toch heel spannend en uniek. Dit is een schrijfster die in staat is anders te schrijven dan alle anderen.
Het is bijzonder dat een thriller je ook geregeld aan het lachen krijgt. Als je lacht, wordt de spanning weggehaald en dat wil een thrillerschrijver niet. Maar West blijft de lezer in haar greep houden. Het is heerlijk om met de flow van West mee te gaan. Echte barkeepers heten Henk is zeker een geslaagd boek. Om tot aan de laatste bladzijde van te houden.