‘Met dagdromen is nog nooit een boek geschreven’

Melissa Skaye heeft er hard voor moeten werken, maar nu heeft ze het voor elkaar: de boeken uit haar VT-reeks liggen in de winkel.

Waarom heb je ervoor gekozen om je aan een thrillerreeks te wagen?
‘Tijdens het schrijven van Virtuele tango wist ik dat ik niet snel klaar zou zijn met rechercheurs Sanne Philips en Luca borra, dus volgde Verboden tranen. Toen ik van een proeflezer de vraag kreeg of ik bewust weer een titel met een v en een t had gekozen, kwam het idee voor de VT- thrillerreeks. Deel drie verschijnt volgend jaar en gaat Verleden tijd heten. Zelf weet ik ook niet waar het gaat eindigen. Ik heb een plan voor het laatste deel, maar al schrijvende kunnen plannen veranderen. De kans is groot dat ik mezelf nog verras. Het mooie aan een reeks is dat je de terugkerende hoofdpersonen kunt uitdiepen. Achter Sanne schuilt bijvoorbeeld een heel verhaal, dat per deel duidelijker wordt. Ik kan aan de reacties van lezers merken dat dit de spanning verhoogt.’

Hoe voelt het voor jou om je personages met je pen te vermoorden?
‘De personages die overlijden zijn er puur om het verhaal verder te helpen. Ik heb met hen niet zo’n band als ik bijvoorbeeld met Sanne of Luca heb. In Verboden tranen had ik moeite met meerdere personen die dood moesten. Tijdens het schrijven overviel het me: je kunt ze laten leven, jij beslist dat. Ik geef trouwens grif toe dat er in mijn boeken vaak gruwelijke moorden voorkomen. Daardoor ga je als schrijver goed naar jezelf kijken. Heb ik een zwart kantje, waarvan er wordt gezegd dat iedereen die wel heeft? Het is maar wat je ermee doet. Mensen willen spanning in een boek, daar horen in het geval van mijn reeks moorden bij.’

Schrijf je met een uitgebreide en gedetailleerde synopsis, of loopt het verhaal zoals het komt?
‘Ik heb een verhaal in mijn hoofd, begin met schrijven en zie wel waar het me brengt, terwijl het al schrijvende in mijn hoofd verdergaat. Toegegeven: ik begin altijd met een hoofdstuk dat zich in het verleden afspeelt en alles te maken heeft met de moorden in het heden. Het verleden wil nooit worden vergeten. Met Verleden tijd werk ik een beetje raar, en verbaas me erover dat het werkt. Ik schrijf van achter naar voren. Dat had ik met de andere delen niet.’

De hele VT-reeks speelt zich af in jouw woonplaats Hoorn. Hoe is het voor jou om over je eigen woonplaats te schrijven?
‘Ik woon in Hoorn, ik ken de stad en ik vind het ontzettend leuk om bestaande mensen, bedrijven en straten in mijn boeken te verwerken. Terwijl ik schrijf wandel ik door mijn eigen stad. Wat ik heel prettig vind is de hulp die ik van de recherche Hoorn krijg als ik vragen heb. Ik ben welkom om langs te komen, te mailen of te bellen. Soms is dat echt nodig, want je kunt niet alles uit je duim zuigen.’

Wat vind je het mooiste aan het schrijversvak? En wat is het moeilijkst?
‘Ik geniet erg van schrijven, dus als ik mijn eigen plezier weet over te brengen op de lezer, is mijn missie wel geslaagd. Het moeilijkste is toch wel om je te onderscheiden. Er zijn ontzettend veel auteurs en nog meer boeken. Kom daar maar eens tussen, overtuig de boekhandel en lezers maar eens dat ze jouw boeken niet mogen missen. Een boek verkoopt zichzelf niet, je moet als auteur en uitgever dat enthousiasme weten over te brengen. Je hoort mij niet klagen hoor, ik ben ontzettend blij en trots dat mijn boeken van die mooie recensies krijgen. Als ik op Facebook een foto van een van mijn boeken zie en erbij staat dat diegene geniet van dit megaspannende boek dat iedereen moet lezen, duurt het even voor ik weer terug op mijn bureaustoel zit. Maar dan keer ik terug, met een grijns van oor tot oor en ga gewoon weer aan het werk. Tenslotte wachten lezers op mijn volgende verhaal. Met dagdromen is nog nooit een boek geschreven.’

Boekgegevens

• Melissa Skaye, Verboden tra­nen, uitgeverij Ellessy, iSBN 978 90 866 0244 5 (€ 19,95)
• Melissa Skaye, Virtuele tango, uitgeverij Ellessy, iSBN 978 90 866 0217 9 (€ 19,95)

Dit artikel verscheen eerder in de Boekenkrant, editie mei 2014.