Afgelopen jaar won Yvonne Jagtenberg het Gouden Penseel voor Mijn wonderlijke oom, een prentenboek over de kracht van verbeelding. In Hup Herman! pleit zij voor het belang van verveling, met een hangbuikzwijn als rolmodel.
Hoe kwam je op het idee voor dit verhaal?
‘Ik wilde graag een filosofisch kinderboek maken over iets waar wij allemaal dagelijks mee moeten dealen. Een onderwerp van deze tijd: winnen. Waarom? Omdat het soms lijkt alsof de wereld één grote wedstrijd is, waar je haast wel aan mee móét doen. Meedoen is leuk. Maar het allerbelangrijkste is dat je (bij) jezelf blijft en ook durft te kiezen voor hetgeen je zelf belangrijk vindt. Dat is in deze maatschappij geen eenvoudige opgave.’
Wie representeren de kakelende kippen voor jou?
‘De kakelende kippen zijn het type mensen die voortdurend bezig zijn zichzelf te bewijzen. De schreeuwers die het leven als een grote wedstrijd zien, die alsmaar een competitie met de ander en met zichzelf aangaan en daardoor steeds verder afdrijven van zichzelf en elkaar. Dat akelige competitieve gedrag geven we als voorbeeld aan onze kinderen: goed, beter, best. Je best doen, ergens goed in worden, die bewijsdrang zie je het overal om je heen. En zelfs als men iets doet om af te kicken van deze sociale positie gaat men joggen en yogaën en wielrennen op het dwangmatige af. Je vervelen is tegenwoordig een zonde; terugkomen bij jezelf, noem ik dat.’
Wat wilde je vertellen met hoe je de dieren hebt afgebeeld?
‘Een hangbuikzwijn staat symbool voor het aardse, dat is zijn grootste kracht! Hij is er gewoon, zonder dat hij daar iets voor hoeft te doen. Schoonheid in optima forma. Hermans postuur is log en zwart als één grote klomp klei. Eén grote zwarte zwaartekracht die ik wilde laten contrasteren met de vederlichte, neurotische stresskippen. In hun lijnen wilde ik juist heel veel beweging laten zien. Beeldend gezien ben ik ook in dit boek op zoek gegaan naar de eenvoud van lijn en abstractie. Herman heeft ook een zekere abstractie gekregen. Grappig was dat ik daardoor weer terugkeerde naar mijn eigen abstracte olieverfstijl uit mijn tijd op de ArtEZ Academie. Het spel om met lijnen en abstracte vlakken een verhaal te vertellen en te kijken hoe ver ik daarin kan gaan, dat is voor mij als maker een spannende zoektocht.’
Wat betekent het winnen van het Gouden Penseel voor jou en heeft dat invloed op je verdere schrijfcarrière?
‘Het was en is voor mij een mooi bewijs dat als je jezelf blijft, je ook waardering kunt krijgen. Ik wil graag verhalen vertellen en dat kan ik maar op een manier; mijn manier. Daarmee ga ik vrolijk verder. Ik ben nu onder andere bezig met een jeugdroman, dat verhaal moet er ook uit. Dat is duidelijk. Een prijs helpt, omdat uitgevers mij daardoor de kans geven deze verhalen te vertellen.’
[styled_box color=”oranje”]Yvonne Jagtenberg, Hup Herman!, Uitgeverij Rubinstein, 32 pagina’s (€ 14,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2020.
