Interview: Graeme Simsion

Het heeft even geduurd, maar ons geliefde personage Don Tillman is terug! Hoewel de lezers met het idee voor dit derde deel in de serie kwamen, is Het Rosie resultaatGraeme Simsions favoriete boek. ‘Het is geweldig dat we hierin niet langer één maar twee autistische personages samen kunnen zien groeien.’ 

Waar de hoofdpersoon in de eerste twee boeken nog voor de uitdaging stond een geschikte vrouw te vinden en haar bij zich te houden, dient zich in Het Rosie resultaatalweer een nieuw project aan: de opvoeding van hun zoon. De elfjarige Hudson is net als zijn vader een beetje ‘anders’. Zijn docenten willen daarom een label op hem plakken, maar dat laten zijn ouders niet zomaar gebeuren. Don ontwikkelt een plan om met de hulp van experts Hudson zo goed mogelijk voor te bereiden op de middelbare school.

Hoe was het om voor het derde deel een geheel nieuw personage te bedenken?
‘Dat was de grootste uitdaging bij het schrijven van dit boek, want het is makkelijker om je in een personage van je eigen leeftijd te verplaatsen. Ik wilde niet dat lezers met kinderen zouden zeggen: “Hé, een elfjarige jongen is helemaal niet in staat om dat te doen!” Hudson moest dus realistisch zijn. Gelukkig kan ik mij nog herinneren hoe ik zelf op die leeftijd was, omdat ik rond die tijd van Nieuw-Zeeland naar Australië verhuisde. Deze herinneringen vormden de basis voor Hudson. Hij bevindt zich ook op een leeftijd waarop ik een interessante vraag kon stellen: is hij klaar om naar de middelbare school te gaan of komt hij toch beter tot zijn recht op het speciaal onderwijs?’

Hudsons leerkrachten willen algauw het label ‘autistisch’ op hem plakken. Waarom plaatsen we mensen zo graag in hokjes?
‘We plakken het liefst een etiket op alles. We kunnen zo een tomaat van een aardappel onderscheiden, maar hebben ook de neiging om dit met mensen te doen. Het kan helpen om anderen te begrijpen. Als je weet dat iemand autistisch is, snap je misschien beter waarom diegene bijvoorbeeld heftig reageert op lawaai. Labels kunnen ook belemmerd werken als we daar gelijk allerlei conclusies aan verbinden. Zo denken veel mensen dat autisten geen gevoelens hebben of niet zorgzaam zijn, maar niets is minder waar.’

Don openbaart zich in Het Rosie resultaatals een liefdevolle vader die zijn zoon helpt, maar hij leert tegelijkertijd ook veel van Hudson.
‘Dat is precies de reden waarom dit mijn favoriete boek uit de serie is. Terwijl Don zijn zoon allerlei sociale vaardigheden bijbrengt, begrijpt hij onbewust zichzelf steeds beter. Hudson vertoont veel gelijkenissen met de jeugdige Don.
‘Ik vond het meteen een goed idee toen mijn lezers met de suggestie kwamen om een boek te schrijven over Dons jeugd. Alleen zou ik dat verhaal moeten situeren in de jaren tachtig, een tijd waarin nog niet zoveel over autisme bekend was. Bovendien zou het niks zeggen over opgroeien met autisme in onze huidige tijd. Door Hudson een soort kleine Don te laten zijn, kon ik ze samen op ontdekkingstocht laten gaan.’

Klopt het dat we in Nederland als een van de eersten dit nieuwe avontuur in vertaling hebben kunnen lezen?
‘Ja, de uitgever is anders bang dat mensen de Engelstalige editie kopen, omdat ze niet kunnen wachten. Nederland is naast Australië, waar ik woon, een van de landen waar de Rosie-boeken het meest populair zijn. Maar Israël is absoluut nummer één, gevolgd door Duitsland. Waarom dat is en wat jullie met elkaar gemeen hebben, die vraag kunnen jullie zelf – de fans – het beste beantwoorden!’

Dit is je laatste boek in de Rosie-serie. Hoe voelt het om nu afscheid te nemen van de personages?
‘Veel mensen stellen me deze vraag, maar zij zijn lezers en geen schrijvers! Het was eerder omgekeerd, want na de eerste twee boeken wilde ik eens wat anders proberen en niet alleen gezien worden als “de man van de Rosie-serie”. Ik schreef twee andere romans, maar toen ik aan Het Rosie resultaatbegon, was ik bang dat ik de stem van Don niet meer kon terugvinden. Toen ik de eerste twee hoofdstukken aan mijn vrouw lezen liet lezen, zei ze: “De eerste vijf pagina’s is het nog niet helemaal, maar het komt goed.”
‘Dit is de laatste roman, maar niet het laatste boek. Op dit moment ben ik bezig met een kookboek gebaseerd op Don Tillmans gestandaardiseerde maaltijdsysteem, dat je vast zult herkennen uit de vorige twee romans. Ik hoef dus nog niet definitief afscheid te nemen!’

Foto Graeme Simsion: Lachlan Woods

Boekgegevens

Graeme Simsion, Het Rosie resultaat, vertaling: Linda Broeder, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 368 pagina’s (€ 20,99)

Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 1 april 2019.

Berichten gemaakt 867

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven