De theorie van geluk

Hoe ver mag je gaan in je jacht op geluk? Dat is de vraag die Patrick van Hees stelt in De geluksprofessor. Wij spraken met hem over deze roman en de zoektocht naar een gelukkig leven.

Wanneer de carrière van Hees’ hoofdpersonage Cuno Groen in een neerwaartse spiraal zit, besluit hij af te reizen naar Cambridge om tot rust te komen. Als hij de kans krijgt om daar een summer course te leiden over geluk, moet hij ontdekken wat hem gelukkig maakt.

De geluksprofessor heeft een duidelijke zelfhulpboodschap. Is het de bedoeling dat mensen de theorieën in het boek gaan toepassen op hun eigen leven?
‘Ja, dat hoop ik natuurlijk. Maar ik heb wel bewust een verhaal geschreven dat mensen op twee niveaus kunnen lezen. Ik spreek ook af en toe mensen die het boek gewoon spannend vinden. Het is op zich prima dat lezers uit het boek halen wat ze zelf willen. Vaak hoor ik dat mensen aantekeningen hebben gemaakt tijdens het lezen. Dat is natuurlijk wel wat je hoopt: dat ze er echt iets mee gaan doen.’

Uiteindelijk concludeert Cuno dat er drie belangrijke pijlers zijn voor een gelukkig leven: doelen, mensen en oplaadpunten. Zou je ze wat verder kunnen toelichten?
‘In Nederland wordt gemiddeld tien procent van het verschil in geluk bepaald door toeval en vijftien procent door de omgeving. Aangeboren levensvaardigheden verklaren dertig procent van het verschil. Dan blijft er dus vijfenveertig procent over – het percentage dat afhankelijk is van aangeleerde levensvaardigheden. Dat deel kun je zelf beïnvloeden en daarvoor gelden die drie pijlers. Ik heb gekeken naar wereldwijde geluksstudies, literatuur en heb allerlei deskundigen geïnterviewd. Het is vaak heel theoretisch, maar wat is nou de essentie? Tegenwoordig zeg ik: geluk is dom, d – o – m: het is afhankelijk van doelen, oplaadpunten en mensen. Dat is gemakkelijk te onthouden. Ten eerste is het belangrijk om doelen te hebben en dus altijd naar iets uit te kijken. De tweede pijler, gevormd door de oplaadpunten, is voor de meeste mensen het grootste probleem: ik weet zeker dat jij vanavond weer je telefoon op gaat laden, maar hoe laad je jezelf op? Ten slotte zijn mensen eigenlijk het belangrijkst voor je geluk, want echt contact met anderen zorgt voor de sterkste geluksimpuls. Je zou kunnen zeggen dat alle sociale contacten bijdragen aan je geluk, behalve als het gaat om je baas, een politieagent of een belastinginspecteur!’

Waar kwam je inspiratie voor het personage Cuno vandaan?
‘Ik heb Cuno een beetje op mezelf gebaseerd, maar ook op wat ik om me heen zag: mensen die teveel bezig zijn met carrière, status, de buitenkant en geld verdienen. Ik heb dat zelf ook een tijdje gehad, maar ik merkte dat je daar uiteindelijk niet echt gelukkig van wordt. Ik dacht steeds meer na over geluk en wat het precies betekende. Ik las altijd al veel over geluk en uiteindelijk besloot ik dat ik er een boek over wilde schrijven. Dat het verhaal zich in Cambridge ging afspelen, wist ik van tevoren nog niet. Inmiddels ben ik er nu denk ik drieëntwintig keer geweest. Ik organiseer zelf nu ook masterclasses daar.’

Is dat het gevolg van dit boek?
‘Eigenlijk wel, ja. Het is wel grappig dat Cuno aan het eind van het boek een summer course in Cambridge doet, want dat doe ik nu ook een paar keer per jaar.’

In het boek vindt Cuno een soort mentor in het mysterieuze karakter Erick. Is het de bedoeling dat je je afvraagt of hij bestaat?
‘Ik laat het antwoord op die vraag graag aan de lezer over. Wel kan ik vertellen dat ik Erick heb gebaseerd op een aantal wijze mensen die ik zelf ken. Tegelijkertijd is het een soort archetype: de oude, wijze man. Dat heb ik niet bewust bedacht, maar het kwam al schrijvende. Het is een klein beetje magisch realistisch en daar houd ik zelf wel van. Maar of hij echt bestaat of niet moet iedereen zelf beoordelen.’

Voor schrijvers in spe: wat is je eigen schrijfproces?
‘In het begin was ik wel met het boek bezig, maar schreef ik veel te weinig. Ik had toen nog de computer in de woonkamer staan. Dat werkt gewoon niet in een gezin en ik was er dus ook best lang mee bezig. Op een gegeven moment ging ik naar Cambridge. Ik dacht: ik ga daar gewoon een paar dagen schrijven en toen schreef ik ineens tienduizend woorden op een dag. Toen had ik echt zoveel inspiratie. En ik geloof ook wel: het meeste schrijven doe je in je hoofd. Je bent aan het denken en lezen, je spreekt mensen, je bent aan het verzamelen, maar op een gegeven moment moet je je hersenen helemaal leegtrekken. Dan moet je gewoon tijd nemen om te gaan zitten. Mijn tip? Probeer in een vroeg stadium een redacteur te vinden, blijf dicht bij je eigen stijl, zorg voor veel meelezers en geef nooit op!’

Voorplat_Hees_De geluksprofessor

Boekgegevens

Patrick van Hees, De geluksprofessor, Uitgeverij Boekerij, ISBN 978 90 225 7236 8 (€ 19,95)

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven