Bij de stand van de Taalunie op de Boekenbeurs in Antwerpen zit een groepje kinderen aandachtig te luisteren naar schrijver Simon van der Geest. Gewapend met een indrukwekkende verzameling insecten vertelt hij hen over Spinder, het boek waarmee hij onlangs de Gouden Griffel won.
Even later laat Van der Geest zijn insectenverzameling zien. ‘Dit zijn veldkrekels,’ zegt hij. ‘Drie mannetjes en twee vrouwtjes. Dat is mooi, want soms kunnen de mannetjes gaan vechten om de vrouwtjeskrekel – en dan maken ze lekker veel lawaai.’ En verrek: doe je ogen dicht en luister naar het getjirp, en je waant je op een Zuid-Franse camping.
In één van de potjes zit een dood beestje, met een glimmend zwart schild. Het is een vliegend hert. ‘Het pronkstuk van mijn verzameling,’ licht de schrijver toe.
Simon van der Geest vertelt over Spinder
Van der Geest begon zijn verzameling insecten een aantal jaar geleden, toen hij bezig was met het toneelstuk Spinder dat aan het boek vooraf ging. Spinder gaat over twee broers die een geheime kelder vinden onder hun huis. Samen beginnen ze aan een insectenverzameling, totdat één van de broers een drumstel in de kelder wil zetten en de insecten de deur uit wil doen. Het andere broertje verzint allerlei listen om deze gemene plannen te dwarsbomen. ‘Ik heb zelf een hele lieve broer,’ vertelde Van der Geest eerder aan de groep kinderen die naar hem kwam luisteren. ‘Maar ik vond het leuk om het om te draaien en een heel ander soort broer te verzinnen.’
[quote] ‘Ik krijg e-mails van kinderen die het boek zo spannend vinden dat ze het ’s avonds niet weg willen leggen. Laatst vertelde een moeder dat haar kind ’s nachts stiekem naar de wc ging om daar verder te lezen…’[/quote]
Na het toneelstuk was Van der Geest nog niet klaar met de broers uit zijn verhaal, en besloot verder te schrijven. Het resultaat is een boek dat veel kinderen spannend vinden. Zo spannend zelfs, dat ze niet meer willen slapen maar verder willen lezen. Van der Geest: ‘Ik krijg e-mails van kinderen die het boek zo spannend vinden dat ze het ’s avonds niet weg willen leggen. Laatst vertelde een moeder dat haar kind ’s nachts stiekem naar de wc ging om daar verder te lezen…’
Simon van der Geest en zijn huisdieren
Ook de jury van de Gouden Griffel vond Spinder een succes, en bekroonde Van der Geest voor de tweede keer met de belangrijkste prijs voor Nederlandse kinderliteratuur: hij won de Gouden Griffel al eerder voor Dissus (2010). Een bijzondere eer, vindt Van der Geest. ‘Het opent zo veel deuren voor je als schrijver.’
Het enthousiasme spat er ook vanaf bij de verschillende groepjes kinderen waaraan Van der Geest zijn insecten laat zien. Ze verdringen elkaar om dichter in de buurt te komen van de bak met krekels, en kijken gebiologeerd naar het potje naaktslakkenslijm dat Van der Geest hoogstpersoonlijk bij elkaar heeft gespaard. Insecten, slijm en kriebelbeestjes – is Spinder echt een jongensboek? Van der Geest merkt dat dit zeker niet het geval is. ‘Op middelbare scholen zie je dat meisjes insecten vies beginnen te vinden. Maar op de basisschool zijn de jongens en de meiden even benieuwd naar mijn boek!’
Tijdens de boekenbeurs kun je bij de stand van de Nederlandse Taalunie literatuur uit de Nederlandstalige landen ontdekken. Ook kun je naar verschillende auteurs komen luisteren. De Nederlandse Taalunie is een beleidsorganisatie waarin Nederland, Vlaanderen en Suriname samenwerken op het gebied van de Nederlandse taal en letteren en het onderwijs in en van het Nederlands.
