Ragnar Jónasson is een gevierd bestsellerauteur in Scandinavië, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Wereldwijd heeft hij meer dan 600.000 boeken verkocht. Met Sneeuwblind debuteert hij nu eindelijk ook in Nederland.
Siglufjörður, woensdag 14 januari 2009
De rode vlek was als een schreeuw die de stilte doorboorde.
De aarde was met sneeuw bedekt en de sneeuw was zo wit dat hij de duisternis die winteravond bijna had verslagen. Hemels in zijn puurheid. Het had de hele dag gesneeuwd, de sneeuwvlokken waren groot en dik geweest en daalden met een zekere waardigheid neer. Tegen de avond was het gaan vriezen en was het sneeuwen gestopt.
Er waren weinig mensen op de been, de meeste bewoners zaten thuis, ze keken liever door het raam naar het weer. Het was mogelijk dat een enkeling had besloten zich thuis gedeisd te houden na het sterfgeval bij de toneelvereniging.
Verhalen spraken zich snel rond en de sfeer was drukkend, ondanks de stilte die over het stadje hing. Een vogel die overvloog zou niets ongewoons hebben opgemerkt. Hij zou de spanning in de lucht niet hebben gevoeld, de onzekerheid, de angst – tot hij over het achtertuintje was gevlogen, midden in het stadje.
De dikke bomen die de tuin omringden, droegen hun mooiste winterkleed. Ze konden in het donker hun duistere schaduwen werpen, maar deden nu meer denken aan clowns dan aan trollen. Van top tot teen wit, wat ze iets lichts gaf – al deed het dikke pak sneeuw sommige takken doorbuigen.
Er scheen gezellig licht uit de warme huizen en de straatlantaarns verlichtten de doorgaande straten. De achtertuin was zeker niet in duisternis gehuld, al was de avond al gevallen. De bergen die het stadje moesten beschermen waren die avond bijna helemaal wit. Het was echter heel waarschijnlijk dat ze de afgelopen dagen iets over het hoofd hadden gezien, iets vreemds, iets dreigends wat het stadje was binnengeslopen.
Iets wat min of meer onzichtbaar was geweest. Tot vanavond.
Ze lag midden in de tuin, als een sneeuwengel. Vanuit de verte leek ze heel rustig. Haar armen waren elk naar een kant uitgestrekt. Ze droeg een versleten spijkerbroek, maar was boven haar middel naakt. Haar haren vormden een kroon in de sneeuw.
De sneeuw had niet zo rood moeten zijn.
Er had zich een bloedplas gevormd naast haar lichaam.
Haar huid leek ijzingwekkend snel te verbleken en sneeuwwit te worden, als om een evenwicht te bieden aan het rood dat zo opvallend was.
Haar lippen werden blauw. Ze ademde hortend en stotend. Haar ogen waren nog open.
Ze leek omhoog te kijken naar de donkere hemel.
En toen sloot ze opeens haar ogen.
Boekgegevens
Ragnar Jónasson, Sneeuwblind, Uitgeverij A.W. Bruna, 288 pagina’s (€ 20,99)
