Floor eet bij de familie van haar vriendin Pip. Ze praten over de rare gebeurtenissen in hun woonplaats. Dat leidt tot een onderwerp waar Floor het liever niet over heeft: Big Tobacco (BT).
‘Wat ga je er nou aan doen, pap?’
‘Eerst moeten de juristen er maar eens naar kijken,’ zei zijn vader tussen twee happen door.
‘Waarnaar?’ vroeg Pip.
Roys antwoord kwam onmiddellijk. ‘Er is een offensief gaande.’
Het klonk zo plechtig dat Floor bijna moest lachen. Jongens; altijd maar interessant doen.
Ze gluurde even opzij naar Pip, maar die keek haar broer nieuwsgierig aan. Die wilde kennelijk maar al te graag vertellen wat hij wist. ‘Een tabaksoffensief. Opeens verschijnen er overal rookreclames, die …’
‘Geen reclames,’ verbeterde zijn vader zonder op te kijken van zijn kom. ‘Tabaksreclame is verboden. Dit zijn … acties, uitingen, die de grenzen van de wet opzoeken.’
‘Wat maakt het uit?’ zei Roy geërgerd.
Het leek wel of hij bloosde, dacht Floor. Hij wil natuurlijk stoer lijken voor ons. Voor mij. Best schattig eigenlijk.
Zijn vader legde zijn lepel neer en veegde zijn mond af. ‘Een heleboel, Roy. Is er nog soep, Veer?’ En terwijl Pips moeder de pan ging halen, legde hij uit: ‘Als het echt reclame was, als zodanig bedoeld, konden we ze pakken, maar nu … Die schilderingen bijvoorbeeld, daarvan zeggen ze waarschijnlijk dat het kunst is, street art. En die jongelui met de Porsche zullen natuurlijk bij hoog en bij laag ontkennen dat ze daar stonden in opdracht van BT, daar worden ze tenslotte voor betaald.’
Pip schudde haar hoofd. ‘Porsches, street art … Waar gaat dit over?’
‘Het lijkt erop dat de tabaksindustrie een marketingcampagne is begonnen die vooral jongeren aan het roken moet krijgen,’ zei Pips vader. ‘Overal verschijnen opeens graffiti met rokende stripfiguurtjes en bij sportclubs wordt gepost door zogenaamd coole jongelui die sigaretten uitdelen. En dit kreeg ik net toegestuurd …’ Hij liet een foto zien van een kraam, zo te zien op een markt, waaraan t-shirts hingen met een opvallende opdruk. Roy herkende hem meteen: ‘Dat is het bt-logo, maar dan zonder de letters …’
‘O, nou snap ik het opeens,’ riep Pip. ‘Waarom Frans A zo nodig bij Gloria moest komen paffen.’
Roy en haar vader keken haar niet-begrijpend aan.
‘Wie the fuck is Gloria?’
‘Roy …’ zei zijn moeder verwijtend, maar zijn vader leek vooral geïnteresseerd in Pips antwoord. ‘Gloria is toevallig een superster op YouTube die altijd nieuwe dingen en bekende mensen in haar video’s heeft. Ze had al meer dan honderddertigduizend volgers en vannacht heeft ze er nog eens achtduizend bij gekregen. Achtduizend volgers in één nacht, dat kan toch niet, papa?’
‘Je kunt er wel honderdduizend bij krijgen in één nacht,’ zei Roy wijsneuzig. ‘Als je maar betaalt. Toch, pa?’
Die knikte alleen maar even. ‘En Frans A, die rapper, zat in dat programma te roken?’
‘Ja.’
‘Voor het eerst?’
‘Ja …’ Pip keek opzij, naar Floor. ‘Heb jij dat ooit eerder gezien, iemand die rookte op haar kanaal?’
Floor schudde haar hoofd en bad in stilte dat iemand, wie dan ook, een ander onderwerp zou aansnijden. ‘Lekkere soep,’ zei ze, met een blik op Pips moeder. ‘Bedankt.’
De woorden kwamen er wat wiebelig uit.
Pips moeder glimlachte. ‘Dank je. Wil jij de soepkommen even naar de keuken brengen? Ik vraag het maar niet aan mijn familie, die heeft het even te druk met verontwaardigd zijn.’
‘Tuurlijk,’ zei ze opgelucht.
Boekgegevens
Martine Glaser, Mij pak je niet, Uitgeverij Clavis, 219 pagina’s (€ 16,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant editie 4 maart 2019.
