Boekfragment: Lichtjaren

Na een aanval door een mysterieuze vijand, laat de exclusieve Quatra Fleet Academy voor het eerst studenten toe van elke planeet in het zonnestelsel. Van de auteur van Netflix-hitserie De 100.

‘Wat doe jij hier?’ ‘We maakten ons zorgen om je. Ons gevecht start over minder dan vijf minuten. Orelia en Arran hebben me eropuit gestuurd om jou te zoeken. Ze zagen je hiernaar binnen duiken.’ ‘Ze hebben jóú gestuurd. Om me uit de dames-wc te halen,’ zei Vesper vol ongeloof, terwijl ze naar de deur liepen. ‘Waarom Orelia niet?’ ‘Ze wisten dat ik de enige ben die jou in de hand kan houden.’ ‘In de hand kan houden?’ Ze was niet iemand die in de hand gehouden werd, zeker niet door een verwaande Devak. Ze tilde haar hand naar haar lippen en opende haar mond, zich afvragend waar ze meer naar verlangde: het gevoel van de chemicaliën in haar lichaam of de voldoening van zijn geschokte uitdrukking. ‘Doe niet zo idioot.’ Met een paar stappen had hij de afstand tussen hen overbrugd en hij pakte haar pols vast. ‘Laat me los,’ zei Vesper worstelend. Hij hield haar arm zacht, maar stevig vast. ‘Niet voordat je me geeft wat je daar in je hand hebt.’ Binnenin haar liep iets leeg en opeens voelde ze alleen nog maar een overweldigende vermoeidheid. ‘Goed dan,’ zei ze en ze opende haar vuist. ‘Het maakt niet uit. Het zou toch geen verschil uitgemaakt hebben.’ Rex plukte de pil van haar handpalm en bekeek hem. ‘Vegadope? Echt, Vesper? Wat bezielt je?’ Zijn stem klonk niet beschuldigend meer.

‘Ik… Ik kan het niet.’ Ze kon niet geloven dat ze dit hardop zei, en ook nog eens tegen Rex. Tot twee minuten geleden zou ze liever naakt voor de hele Academie hebben gestaan dan een mislukking toe te geven. ‘Wat niet?’ ‘Vliegen. Strijden. Alles.’ Vesper schudde haar hoofd. ‘Jullie zijn beter af zonder mij. Ik verkrampte helemaal bij de manoeuvre met de zwaartekracht en het is alleen maar erger geworden. Je had gelijk. Ik ben inderdaad naar binnen gestormd met de gedachte dat ik meer wist dan jullie. Maar dat waren alleen maar lege woorden. Ik heb het niet in me.’ Rex kromp enigszins ineen terwijl een blik vol pijn over zijn gezicht schoot. ‘Dat had ik nooit mogen zeggen. Het spijt me.’ ‘Maar het is waar.’ ‘Nee, dat is het niet,’ zei Rex. Hij klonk oprechter dan ze ooit voor mogelijk had gehouden. ‘Ik zei die dingen alleen maar omdat ik boos was op mezelf. Ik had de verkeerde beslissing genomen. Het was mijn fout, niet de jouwe.’ Hij haalde diep adem en de bekende ondeugende glinstering keerde terug in zijn ogen. ‘De waarheid is, en ik kan bijna niet geloven dat ik dit zeg, dat jij op een slechte dag nog steeds tien keer indrukwekkender bent dan de meeste mensen op hun beste dag. Met jou vliegen is alsof je een of ander kwaadaardig genie aan het werk ziet. Jouw strategie, jouw focus, jouw vermogen om je tegenstander vier stappen voor te blijven… Dat is indrukwekkend, en heel eerlijk gezegd een beetje angstaanjagend.’ Vesper moest wel glimlachen. ‘Je ziet er niet angstig uit.’ ‘Weetje wat me écht bang maakt? Jou met die pil. Je hebt geen idee wat dat spul met je kan doen. Je hebt geen idee hoeveel levens ik kapot heb zien gaan – levens met heel wat minder potentieel dan dat van jou.’

Boekgegevens

Kass Morgan, Lichtjaren, vertaling: Mariella Manfré, Uitgeverij Blossom Books, ISBN: 9789463493307, 272 pagina’s (€ 19,99)

Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 3 december 2018.

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven