Boekfragment: Het raadsel van de zee

Wanneer Ravians vader niet thuiskomt van zee voor de twaalfde verjaardag van zijn zoon, weet Ravian dat er iets helemaal mis is. Heeft zeerover Bank hem soms te pakken?

‘Ze vinden het vast vervelend dat ik nou alweer naar binnen loop,’ zegt Ravian.
Maar voordat hij bij de deur is, stapt er een man naar buiten. Hij heeft een grote zwarte mantel die hij helemaal om zich heen slaat. Het is de man met het litteken!
‘Meneer! Meneer, mag ik wat vragen?’ Ravian haast zich naar hem toe en trekt hem voorzichtig aan zijn mantel.
De man kijkt om. Hij ademt zwaar.
‘Hè? O, jij weer. Wat moet je?’ bromt hij terwijl hij het op een lopen zet.
Ravian holt achter hem aan. Hij durft het eigenlijk niet te vragen. Straks heeft de man het echt allemaal bedacht en is het gewoon een spookverhaal. Hij zal hem vast hard uitlachen. Maar eigenlijk maakt het Ravian helemaal niks meer uit. Hij moet het zeker weten.
‘Zeerover Bank,’ zegt Ravian. ‘Waar kan ik die vinden?’
De man staat nu stil om hem goed te bekijken. Hij kijkt van Ravian naar Marvin en weer terug. Dan kijkt hij naar de zee. Het licht van de vuurtoren komt steeds in vlagen over zijn gezicht zodat het er nog misvormder uitziet dan eerder die avond. Alsof een dikke worm zich vanonder zijn huid een weg naar buiten gegeten heeft. Ravian rilt.
‘Ik maakte maar een grapje, jongen,’ zegt de man kortaf en hij loopt door.
‘Ja, maar ik wil hem toch zoeken. Wat nou als u gelijk heeft?’
‘Ik heb geen gelijk. En het is veel te gevaarlijk.’
‘Dat maak ik zelf wel uit,’ zegt Ravian stoerder dan hij is en hij trekt aan de mantel zodat de man blijft staan. Hij kijkt Ravian boos aan.
‘Bestaat zeerover Bank echt?’ vraagt Ravian.
‘Ja, natuurlijk bestaat hij echt. Ik heb hem weleens gezien.’ Hij slikt. ‘Jongen, het is echt te gevaarlijk.’
‘Zeg me alstublieft waar ik hem kan vinden!’ Ravian kijkt hem strak aan.
Zuchtend antwoordt de man: ‘Nou, vriend, dan moet je het zelf maar weten.’
Hij gaat op zijn hurken zitten zodat hij Ravian recht in zijn ogen kan kijken.
‘Zeerover Bank en zijn vervloekte schip leggen vrijwel nooit aan,’ fluistert hij. ‘Alleen bij vollemaan. Dan legt hij even aan in de haven van Dove Diederik. Dat is hier niet ver vandaan, twee dagen lopen naar het noorden. Hij komt daar om een nieuwe voorraad rum in te slaan en wat voedsel.’
Hij pakt Ravian vast bij zijn schouder. Zijn adem stinkt. Ravian knippert met zijn ogen. Hij wil die enge zeerover helemaal niet zoeken, hij moet er niet aan denken! Maar het moet, het móét. Voor zijn vader. Voordat het te laat is.
‘En wat je ook doet,’ gaat de man verder, ‘ga niet aan boord.’
Hij staat op en loopt weg. Dan draait hij zich nog even om.
‘Ik heb je gewaarschuwd, hè!’

Boekgegevens

Jonne Kramer, Het raadsel van de zee, illustraties: K. J. Mountford, Uitgeverij Billy Bones, 256 pagina’s (€ 16,99)

Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2019.

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven