Flashback van oud-rechercheur zware criminaliteit Eva Burgers gaat over Lynn die na een avondje shoppen als uit het niets van haar fiets wordt gerukt. Het is een mysterieuze jeugdthriller waarin iedereen verdacht is. Het beklemmende sfeertje zorgt ervoor dat je pas op de laatste bladzijde weer normaal kunt adem halen..
Ik volgde voorzichtig het fietspad en probeerde geen onverwachte bewegingen te maken. Bij iedere trapbeweging maakte mijn fiets een piepend geluid dat ik nog niet eerder had gehoord. Het verbaasde me sowieso hoe sterk al mijn zintuigen werkten nu mijn aandacht helemaal op het einde van het pad gericht was. Geluiden en geuren die ik nog niet eerder had gehoord of geroken, waren ineens overduidelijk aanwezig. Ik zette nog wat kracht op de trappers en hield mijn adem in toen ik het donkere stuk naderde.
Stel je niet aan. Er is niets aan de hand. De woorden herhaalden zich in mijn hoofd. Ik hield mijn stuur stevig vast en trapte sneller dan ik ooit had gedaan. Ik had me al vaak afgevraagd waarom er op dit stuk van het pad geen verlichting was. Alsof er bewust voor was gekozen om de mensen die hierlangs moesten bang te maken. Toen ik het gele licht van de lantaarnpaal aan het einde van het fietspad zag, wist ik dat ik er bijna was. Als ik straks thuis was, nam ik me voor, zou ik niet alleen een berichtje naar Lauren sturen maar ook een naar Anna, om haar te laten weten dat ik mijn angst had overwonnen.
Voortgeduwd door een gevoel van trots en zelfverzekerdheid, fietste ik de laatste meters van het fietspad. Ik hoorde mezelf hijgen en kneep in mijn stuur, alsof ik daardoor nog harder zou gaan. Een geurenmix van vrieskou en duinbeplanting bereikte mijn neus, maar voor die goed tot me doordrong veranderde er plotseling iets.
Er was een zwarte gedaante verschenen in het flauwe licht aan het einde van het fietspad. Hij liep rustig de duisternis in, met het schijnsel van mijn fietslamp als zijn kompas. Midden over het pad kwam hij mijn richting uit. Ik wilde eigenlijk omkeren, maar ik durfde niet, want dan zou ik mijn blik van de gedaante los moeten maken en hem uit het oog verliezen. Ik stuurde iets naar links, waarna hij een stap opzijzette zodat hij weer recht tegenover me stond. Mijn hartslag versnelde. Hij kwam steeds dichterbij.
Angstig keek ik om me heen of ik een mogelijkheid zag om hem te ontwijken, maar voor ik iets kon bedenken voelde ik dat er aan mijn fiets werd getrokken. Ik probeerde te schreeuwen maar gek genoeg kwam er geen geluid uit mijn mond. Iemand trok me van mijn fiets en duwde me hardhandig tegen de grond. Mijn hoofd sloeg tegen het kille asfalt en even kreeg ik geen lucht meer. Ik voelde hoe mijn spieren, die net nog heftig aangespannen waren, ineens verslapten. Alsof ik niets meer te zeggen had over mijn eigen lichaam. Een doffe pijn in mijn hoofd maakte me draaierig. Ik knipperde met mijn ogen en kreunde. In een flits zag ik het gezicht van een man. Hij stond over me heen gebogen en tilde me een stukje omhoog aan de kraag van mijn jas. Ik zag hem driedubbel, of misschien wel vierdubbel. Hij droeg een zwart vest met een groot sportlogo voorop en hij stonk naar alcohol. Ik werd er misselijk van en probeerde mijn hoofd weg te draaien. Alles om me heen werd wazig. Het laatste wat ik zag, waren drie getatoeëerde sterretjes op zijn pols.
Boekgegevens
Eva Burgers, Flashback, Uitgeverij Kluitman, ISBN 978 90 206 0953 0 (€ 13,95)
